Δεντροκομία

Κέντρωμα δέντρων πως και πότε να γίνεται



Τρεις τρόποι είναι που κεντρώνονται όλα τα δέντρα και ημερώνονται. Ο πρώτος λέγετε εγκεντρισμός, ο δεύτερος εμφλοισμός και ο τρίτος ενοφθαλμισμός.
Όσα δέντρα λοιπόν έχουν την φλούδα τους παχιά και ζουμερή όπως η συκιά, η κερασιά και μερικές ελιές αυτά στην φλούδα κεντρώνονται αλλά θέλουν επιδέξια.
Έχε από πριν ένα ξύλο πελεκημένο σαν παλούκι μικρό από σκληρό ξύλο και αυτό βάνε στη φλούδα σιγά σιγά με πολύ επιμέλεια να μην σχιστεί. Έπειτα έχε το κεντρί έτοιμο και όταν βγάλεις το ξύλο βάλε το κεντρί, αυτός ο τρόπος λέγετε εμφλοισμός.

Τα δε δέντρα που δε έχουν υγρότητα στην φλούδα τους αλλά είναι λεπτή και άνυδρη, όπως η κιτριά, το κλίμα και άλλα ίδια, αυτά σχίζε το ξύλο και βάλε το κέντρωμα, αυτός ο τρόπος λέγεται εγκεντρισμός.
Το δε κεντρί που θέλεις να βάλεις παίρνε το από δέντρο καλό και πολύκαρπο και κόβε το ίσο από το βόρειο μέρος του δέντρου, να έχει απαλά μάτια και τρεις κορυφές ή δύο το λιγότερο. Και ας είναι χοντρό όπως το μικρό σου δάχτυλο και δύο χρονών, γιατί αν είναι ενός, γίνετε γρήγορα αλλά δεν καρπίζει. Έχε το καλά πελεκημένο με κοφτερό μαχαίρι στο κάτω μέρος από τη μία μεριά λεπτό και πρόσεξε να μην βλάψεις την ψίχα του.
Το κόψιμο του φυτού ας είναι ίσα με το σχίσιμο δηλαδή ίσο με δύο δάκτυλα.
Βάλε το ίσα, την φλούδα προς την φλούδα και το ξύλο προς το ξύλο.
Και αφού το κεντρώσεις μη κόψεις πλέον τίποτα από το δέντρο, μόνο σκέπασε το καλά στο κόψιμο με άσπρο πηλό να μη σκάσει.
Όχι μόνο τα άγρια και μεγάλα δέντρα κεντρώνονται αλλά και τα ήμερα και γίνονται χοντρότερα και καλύτερα.
Μάθε δε και αυτό ως αναγκαίο, ότι δεν προκόφτουν τα κεντριά να τα βάλεις την ώρα όπου τα κόψεις από το δέντρο, αλλά πριν από δέκα ημέρες κόφτα στης δεκαέξι του φεγγαριού.
Όταν τα κόψεις από το δέντρο βάλε τα σε ένα σταμνί ή ένα δοχείο πήλινο να μην έχει νερό, μόνο σκέπασέ το καλά να μην ξεθυμαίνουν. Στις 26-27 του φεγγαριού τότε κέντρισέ τα να γίνουν μεγάλα και καρπερά.
Μη κεντρώνεις όταν φυσάει ο βοριάς, αλλά όταν φυσάει ο νοτιάς.
Στο κέντρωμα του ξύλου ωφελεί η βροχή αλλά στη φλούδα κάνει ζημιά.
Ο καιρός του κεντρώματος είναι από τις 15 Μαρτίου έως της 15 Ιουνίου, αλλά όχι ίδιος σε όλους τους χρόνους και τόπους, αλλά κατά τον καιρό και τη περιοχή που βρίσκεσαι.
Γιατί σε άλλο χρόνο είναι ο καιρός πρώιμος και σε άλλο όψιμος και σε άλλες περιοχές έχει πολλή ζέστη και πρέπει να κεντρώσεις γρηγορότερα όταν δακρύζει το κλήμα και τα άλλα φυτά και σε άλλους τόπους έχει ψύχρα, εάν αργήσεις δεν βλάπτει σε τίποτα.
Εάν δε τύχει και θέλεις να φέρεις τα φυτά από μακρινό τόπο, βάλε τα σε δοχείο μπηγμένα σε πηλό και κλείσε το από πάνω καλά να μην ξεθυμάνουν.

Πότε και πώς να κεντρώνεις στο μάτι
Τον Μάιο μήνα είναι καλά να κεντρώνεις στο μάτι, εγώ δε και τον Μάρτιο κέντρωσα και πέτυχα. Κάνει καλό να καθαρίσεις καλά το δέντρο, εκείνο που κεντρώνεις στο μάτι.
Κόψε όλα τα κολόριζα να μην εμποδίζουν, το ίδιο και όσα βλαστάρια βγαίνουν από το θυλίασμα και πάνω.
Το κεντρί να είναι από βλαστάρι χρονιάρικο από καλή γενιά και καρπερό. Από αυτό βγάλε το μάτι με ολόγυρα όλη τη φλούδα και το ίδιο κάνε και στο άγριο, ξεφλούδισε και κόψε τόση φλούδα όσο και η ήμερη όπου θέλεις να βάλεις.
Αλλά πρόσεξε να την ξεκολλήσεις επιδέξια, να μην πληγώσεις το ξύλο και να πέσει το ήμερο μάτι πάνω στο άγριο, γιατί αυτό χρειάζεται πολύ γιατί πιάνει αλάθητα.
Και ας είναι οι δύο φλούδες όμοιες και ίσες στο πάχος.
Όταν πιάσει το κέντρωμα βγάλε τα δέρματα και επιδέξια με πριόνι κόψε το άγριο πάνω από το κέντρωμα και όσα άλλα βλαστάρια φυτρώσουν από το άγριο δέντρο.


Ποια ήμερα δέντρα κεντρώνονται με άλλα στην φλούδα και στο ξύλο τους
Η συκιά κεντρώνεται στη μουριά και στο πλάτανο
Η μουριά στην καστανιά και βελανιδιά
Η αχλαδιά στη ροδιά, στη μουριά, στην αμυγδαλιά και κουκορεβυθιά και όταν κεντρώσεις την αχλαδιά στη μουριά γίνονται τα αχλάδια κόκκινα
Η μηλιά κεντρώνεται στη κυδωνιά και γίνονται τα μήλα πολύ καλά, είναι εκείνα που λένε στην Αθήνα μελίμηλα. Κεντρώνεται και στη δαμασκηνιά
Η δαμασκηνιά στην αχλαδιά και τον πλάτανο, στον οποίο ομοίως γίνονται τα μήλα κόκκινα
Η καρυδιά και η λεπτοκαρυδιά κεντρώνονται στην κουμαριά και η τριανταφυλλιά στην ιτιά
Η ροδακινιά στην φλούδα της δαμασκηνιάς και της αμυγδαλιάς, η δαμασκηνιά στην μηλιά και κυδωνιά και η κερασιά στην κουκορεβυθιά
Η ροδακινιά που κάνει τα κλειστά ροδάκινα στην κερασιά, η κιτριά σε άλλη κιτριά και σε μηλιά και κάνει κιτρόμηλα και σε μουριά και κάνει τα κίτρα κόκκινα και σε ροδιά
Η κυδωνιά και αγριοσυκιά κάθε δέντρο δέχονται και κέντρωνε σε αυτές ότι δέντρο θέλεις και γίνεται. Η μοσχοαχλαδιά κεντρώνεται σε μηλιά
Το κλήμα κεντρώνεται στην κερασιά και κάνει τα σταφύλια το Μάιο, όταν γίνονται και τα κεράσια

Πηγή: Γεωπονικόν-Αγάπιου μοναχού του Κρητός

www.bioprasino.gr

ΜΗΛΙΑ




Έδαφος 
Ανάγλυφο εδάφους: Αποφεύγονται επίπεδες τοποθεσίες που περιβάλλονται από λόφους ( έκθεση σε παγετούς). 
Συνιστάται: επιλογή κατηφορικών τοποθεσίας που καταλήγει σε επίπεδη επιφάνεια. Αποφυγή έτσι κινδύνων όπως άνεμοι, παγετώνες κτλ.
Υπέδαφος: μεγαλύτερη σημασία από το επιφανειακό έδαφος. Πρέπει: καλή αποστράγγιση, σύσταση αμμοπηλώδη, pH εδάφους = 6,5 - 6,8. 
Αποστράγγιση: καλή, κυρίως κατά τα τέλη του χειμώνα - αρχές άνοιξης γιατί τότε η αποστράγγιση είναι δυσκολότερη. 

Ανεμοπροστασία: Εγκατάσταση ανεμοφρακτών, στις ανεμόπληκτες περιοχές, για προστασία και μείωση ταχύτητας ανέμου και για μείωση απώλειας υγρασίας από εξάτμιση, ζημιές.
Πότισμα 
Γενικά για να θεωρηθεί ένα πότισμα ικανοποιητικό χρειάζεται να γνωρίζουμε: 
-την ποσότητα νερού που απορροφούν τα δένδρα από το έδαφος 
-ότι η ποσότητα του νερού και η ποσότητα ποτισμάτων επηρεάζεται από τον τύπο του εδάφους και τις κλιματικές συνθήκες της περιοχής 
-ότι η μισή ποσότητα, που καταναλίσκεται κάθε χρόνο, πρέπει να διαθέτεται κατά Ιούλιο και Αύγουστο 
-ότι οι παράγοντες, που τείνουν να περιορίσουν τη δια σπορά των ριζών σε βάθος, επηρεάζουν αποφασιστικά και την ανάγκη για πιο συχνά ποτίσματα 
-ότι τα αμμώδη εδάφη, που έχουν μικρότερη ικανότητα συγκρατήσεως, χρειάζονται αραιότερα ποτίσματα 
-ότι τα συνεκτικά επιφανειακά εδάφη και υπεδάφη και τα αδιαπέραστα στρώματα βράχων περιορίζουν τη δραστηριότητα των ριζών και αναστέλλουν την ανάπτυξη των δένδρων. 
Επίδραση νερού στη βλάστηση: Η μηλιά επωφελείται κατά την ταχεία αύξηση της βλάστησης και έμμεσα για την επόμενη βλαστική περίοδο. 
Επίδραση νερού στην αύξηση των ριζών: αναστολή της αύξησης ριζών όταν η εδαφική υγρασία είναι ανεπαρκής. 
Επίδραση νερού στο σχηματισμό και ανάπτυξη των καρποφόρων οφθαλμών: Η μεγάλη ξηρασία και οι πολλές καλοκαιρινές βροχές παρέτειναν τον σχηματισμό. Όχι μεγάλη επίδραση. 
Επίδραση νερού στην καρπόδεση και ανάπτυξη καρπών: Καρπόδεση: παροχή νερού ευνοεί την απορρόφηση Ν.
Ανάπτυξη: αύξηση μεγέθους από παροχή νερού(Μάιο και Αύγουστο) 

Επίδραση νερού στην παραγωγή: ευνοϊκή

Επίδραση νερού στην ποιότητα των καρπών : παροχή νερού τον Ιούλιο – Αύγουστο προκαλεί μια αύξηση της περιεκτικότητας των καρπών σε σάκχαρα και μια βελτίωση χρωματισμού και ποιότητας κατά την συντήρηση.
Συστήματα ποτίσματος 
Πότισμα με κατάκλιση: Ακατάλληλο σε μηλεώνες ευαίσθητους στη Phytophora cactorum (μύκητας) 

Πότισμα με διπλές λεκάνες: Αναχώματα γύρω από το λαιμό του δέντρου σε απόσταση 50 cm για την Αποφυγή ανάπτυξης μύκητα
Πότισμα με αυλάκια: 2 - 4 παράλληλα αυλάκια σε κάθε σειρά δέντρων. 
Πότισμα με τεχνητή βροχή: Ομοιόμορφη κατανομή νερού στο έδαφος, αποφυγή σπατάλης νερού, ελάχιστα εργατικά 
Πότισμα στάγδην: μικρό κόστος λειτουργίας, οικονομία νερού, δεν διαβρέχονται τα κενά μεταξύ των δέντρων, η συνεχής παροχή διατηρεί τα άλατα στο έδαφος διαλυτά, αποτελεσματικότητα λίπανσης. Μειονεκτήματα: εμφράξεις σταλακτήρων, δημιουργία συνθηκών λιμνάσεως του νερού, συγκεντρώσεις αλάτων 
Λίπανση 

Η λίπανση οργανώνεται μετά από μια ανάλυση φύλλων (φυλλοδιαγνωστική) (40-100 φύλλα) τα φύλλα λογχοειδών που καρποφόρησαν συλλέγονται ευκολότερα δίνουν σταθερότερα αποτελέσματα. Πλύσιμο φύλλων: Απαραίτητο για προσδιορισμό μικροστοιχείων και για απομάκρυνση υπολειμματικών φυτοφαρμάκων.
Μακροστοιχεία 
Άζωτο (βασικό)Tροφοπενία Ν κάτω από 1,9% , επάρκεια μεταξύ 2 - 2,4%. 
Tροφοπενία Ν: συμπτώματα: Καχεκτική βλάστηση, αποχρωματισμός φύλλων, χλωρωτικά νεύρα, μικροί καρποί που καθυστερούν να ωριμάσουν. 
ΚάλιοΤροφοπενία Κ κάτω από 1%, επάρκεια πάνω από 1,2% 
Προτιμάμε το θειικό και όχι το χλωριούχο διότι μπορεί να προκαλέσει τοξικότητα. 250 kg/ στρέμμα. Σε βαριά αργιλώδη εδάφη 500 kg/ στρέμμα. Σε όξινα εδάφη 60-120 kg/ στρέμμα. 
ΦώσφοροςΕπάρκεια μεταξύ 0,1-0,3%. 125 kg Ρ2Ο3 (υπερφωσφορικού) 
Μαγνήσιο: Επάρκεια >0,25%, με διαφυλλικούς ψεκασμούς με διάλυμα νιτρικού Mg 
Μικροστοιχεία 
ΨευδάργυροςΕπάρκεια >18 ppm, με διαφυλλικούς ψεκασμούς.
Μαγγάνιο: Επάρκεια > 20ppm, με διαφυλλικούς ψεκασμούς με διάλυμα Mn (Απρίλιος) 
ΧαλκόςΕπάρκεια Cu > 4 ppm, με διαφυλλικούς ψεκασμούς με διάλυμα Cu EDTA. 
Βόριο: Επάρκεια Β 25-70 ppm, περίσσεια Β > 100 ppm, τροφοπενία Β < 20 ppm. Η τροφοπενία θεραπεύεται με διαφυλλικούς ψεκασμούς με “Solubor” και με την προσθήκη 6 kg/ στρέμμα βόρακα 
Ασβέστιο: Επάρκεια Ca > 1% 
Τροφοπενία: Bitter: Μαύρες κηλίδες πάνω στο μήλο. Ενσωμάτωση Ca πριν εγκατασταθεί η καλλιέργεια. 
Χλώριο: Περίσσεια Cl > 0,3% 
Τροφοπενία Cl: Ξήρανση περιφέρειας ή ολόκληρου φύλλου. 
ΠΗΓΗ agroboard.blogspot.gr 



ΑΧΛΑΔΙΑ

Έδαφος 
Απαιτεί εδάφη με καλή αποστράγγιση. Αμμοπηλώδη μέχρι αργιλλοαμμώδη εδάφη. 
Αποφεύγονται ασβεστούχα εδάφη όταν χρησιμοποιούμε υποκείμενα κυδωνιάς, διότι έτσι έχουμε χλωρώσεις, ξηράνσεις και μείωση της παραγωγής. 
ΡΗ= 6,57 και CaCO3 <3 - 4%.
Ικανοποιητική βλάστηση: ελεύθερη ανάπτυξη ριζικού συστήματος, επαρκείς αερισμός εδάφους, υγρασία, οργανική ουσία και θρεπτικά στοιχεία. 
Πότισμα 

Η αχλαδιά έχει ανάγκη ποτίσματος. Μεγαλύτερες απαιτήσεις: Μάιος- Οκτώβριος (αρχές βροχοπτώσεων).
Πρέπει το νερό να είναι καλής ποιότητας . 
Πρέπει η υγρασία του εδάφους να είναι 50% .
Το νερό επηρεάζει: την βλάστηση, το ριζικό σύστημα, τον σχηματισμό καρποφόρων οφθαλμών ( θετικά από πότισμα, αρνητικά από βροχοπτώσεις λόγω συννεφιάς- κακοκαιρίας). 

Με έλλειψη νερού: δεν έχουμε καλή διαφοροποίηση οφθαλμών με συνέπεια τον σχηματισμό ατελών ανθέων και στην συνέχεια την μείωση της παραγωγής.
Το νερό επηρεάζει την καρπόδεση: άρα την παραγωγή και την ποιότητα (χρωματισμός, ποσότητα σακχάρων). Καρποί που ποτίζονται τακτικά, έχουν περισσότερα σάκχαρα και καλύτερο χρώμα. 
Λίπανση 
Όπως και στην μηλιά, πρέπει να έχει προηγηθεί ανάλυση εδάφους. 
Φυλλοδιαγνωστική: παίρνω φύλλα πλήρως αναπτυγμένα κατά την χειμερινή περίοδο από λογχοειδή που δεν φέρουν καρπούς. 
Περίσσεια Ν: αναστέλλουμε την λίπανση με Ν για 1 χρόνο (2,3 - 2,7 επιθυμητό επίπεδο).
Έλλειψη Ρ: (σπάνια στην Ελλάδα) Μικροί καρποί, επηρεάζεται η ποιότητα (0,14 - 0,2% επιθυμητό επίπεδο). 
Έλλειψη Κ: ξηράνσεις άκρων φύλλων (1,2 - 2% επιθυμητό επίπεδο). 
Έλλειψη Ca: ξηράνσεις της κορυφής βλάστησης (1,4-2,1% επιθυμητό επίπεδο) 
Έλλειψη Mg: χλωρωτική επιφάνεια με μορφή ανάποδου V. Η προσθήκη Ca βελτιώνει τη δέσμευση Mg (0,3-0,5% επιθυμητό επίπεδο) 
ιχνοστοιχεία 
Τροφοπενία Fe: έλασμα κιτρινωπό. Σε εδάφη με πολύ Ca και πολύ υγρασία. Λύση : προσθήκη οργανικού Fe. (60-200 ppm επιθυμητό επίπεδο) 
Τροφοπενία Mn :χλωρωτικές κηλίδες μεταξύ των νευρώσεων φύλλου. Ο φλοιός εσωτερικά του ξύλου αρχίζει να ξεραίνεται , και σχηματίζονται μικροί καρποί που ο φλοιός τους σχίζεται. 
Τροφοπενία Zn: μικρά μεσογονάτια διαστήματα, χλωρωτικές κηλίδες μεταξύ νεύρων. Λόγω υπερβολικής λιπάνσεως Ρ, Κ. Θεραπεία: εφαρμογή του ZnSO4 (στο έδαφος) ή από την κόμη του δέντρου όταν το φύλλωμα είναι ενεργό.
Τροφοπενία Cu : μαραίνεται και κάμπτεται το επάκτιο τμήμα της βλάστησης.. 
Β (βόριο): Επηρεάζει την καρπόδεση, μεγάλοι μίσχοι και ατελή άνθη. Αν έχουμε μια καλή ανθοφορία και στην συνέχεια μια κακή καρπόδεση τότε υποψιάζομαι έλλειψη Β. 
Θεραπεία : προσθέτω βόρακα ή άλλο διαφυλλικό λίπασμα, 
Περίσσεια Β: κάνω σύστημα κατάκλισης (αν φτάνει το έδαφος) ή βελτιώνω ποιότητα νερού με πρόσθεση καλύτερης ποιότητας νερού (αν φτάνει το νερό). 


για πληροφορίες, συμβουλές     2130043272         ή         www.bioprasino.gr   
ΠΗΓΗ agroboard.blogspot.gr 

Η καλλιέργεια της συκιάς



Η συκιά είναι γνωστή από αρχαιοτάτων χρόνων, αφού γίνονται αναφορές για την καλλιέργεια της στις Νότιες Αραβικές χώρες από το 2900 π.Χ.. Από εκεί διαδόθηκε μέσω των διαφόρων εξερευνητών και στον υπόλοιπο κόσμο. 
Κλιματικές απαιτήσεις
Είναι φυτό των υποτροπικών περιοχών με καλή προσαρμοστικότητα και σε πιο κρύα κλίματα. Όμως τα νεαρά δενδρύλια είναι ιδιαίτερα ευπαθή στους παγετούς και χρειάζονται προστασία, ιδιαίτερα από τους παγετούς της Άνοιξης. Οι συκιές δεν απαιτούν ώρες χαμηλών θερμοκρασιών για να σπάσουν τον λήθαργο. Προτιμά τα καλά στραγγισμένα, εύφορα εδάφη.
Αποστάσεις φύτευσης
Επειδή οι συκιές είναι ιδιαίτερα μεγάλα δέντρα από την φύση τους, παλαιότερα η φύτευση τους γινόταν ανάλογα με την ποικιλία, σε αποστάσεις 9-12 m μεταξύ των δέντρων. Σήμερα η φύτευση γίνεται σε πιο κοντινές αποστάσεις 4-5 m δεντρό από δεντρό και 6-7 m μεταξύ των γραμμών.

Κλάδεμα Καρποφορίας
Όλες οι εμπορικές ποικιλίες είναι δίφορες. Η πρώτη παραγωγή σχηματίζεται πάνω σε κλαδιά από ξύλο της προηγούμενης χρονιάς, ενώ η κύρια παραγωγή είναι αργότερα, όταν αναπτυχθούν στο νέο ξύλο τα φύλλα και ανθοφορήσει. Οι καρποί της κύριας παραγωγής σχηματίζονται στις μασχάλες των φύλλων του νέου ξύλου. Για αυτό το λόγο δεν χρειάζεται να επιλέξουμε στο κλάδεμα τα κλαδιά πάνω στα οποία θα καρποφορήσουν όπως κάνουμε και με τις υπόλοιπες καρποφόρες καλλιέργειες. Ένα ελαφρύ χειμερινό κλάδεμα θα βοηθήσει την ανάπτυξη του νέου ξύλου και θα αυξήσει την κύρια παραγωγή. Κλαδιά τα οποία είναι αρρωστημένα, σπασμένα πρέπει να αφαιρούνται. Το κλάδεμα όταν συνδυάζεται με καλή διαχείριση των δέντρων, θα έχει σαν αποτέλεσμα την ανάπτυξη 4-6 σύκων ανά βλαστό. Η υπερβολική βλαστική ανάπτυξη θα έχει σαν αποτέλεσμα την μείωση της ποιότητας των σύκων. Λίγα κλαδιά της προηγούμενης χρονιάς πρέπει να αφήνονται κατά το κλάδεμα, γιατί πάνω σε αυτά θα καρποφορήσουν οι δίφοροι καρποί της επόμενης χρονιάς, οι οποίοι μπορεί να κλαδευτούν αργότερα στην χρονιά.
Δέντρα μεγαλύτερα σε ηλικία απαιτούν ένα πιο αυστηρό κλάδεμα κάθε 3 χρόνια, για να ενθαρρυνθεί έτσι η ανάπτυξη νέου ξύλου στο οποίο θα καρποφορήσει η κύρια παραγωγή. Τα δέντρα πρέπει να έχουν υγιές ριζικό σύστημα για να ξεπεράσουν στο βαρύ κλάδεμα. Αν υπάρχει βαριά προσβολή από νηματώδης στο έδαφος, μπορεί να οδηγήσει και σε απώλεια ορισμένων δέντρων.
Κλάδεμα διαμόρφωσης 
Συνήθως διαμορφώνουμε τα δέντρα σε σχήμα ανοιχτού κυπέλου, αυτό επιτρέπει την εύκολη πρόσβαση για την συλλογή των καρπών. Στην Ιαπωνία χρησιμοποιείται μια μέθοδος κλαδέματος spur. Τα νεαρά φυτά δένονται κάτω, έτσι ώστε να αναπτύσσονται σχεδόν οριζόντια. Κάθε χρόνο αφήνονται βλαστοί να αναπτυχθούν πάνω σε αυτά τα κλαδιά. Στο τέλος κάθε χρονιάς οι βλαστοί κόβονται κοντά στη βάση, με παρόμοιο τρόπο που κλαδεύονται τα σταφύλια.
Άρδευση
Οι συκιές μπορούν να αντέξουν σε συνθήκες με χαμηλή ξηρασία, παρόλα αυτά απαιτείται άρδευση. Η συχνότητα αυτής εξαρτάται από το μέγεθος του δέντρου, την ζωτικότητα του, τον τύπο του εδάφους και την βροχόπτωση. Οι μεγάλες διακυμάνσεις στην εδαφική υγρασία καλό είναι να αποφεύγονται γιατί οι περισσότερες ποικιλίες δεν ανταποκρίνονται καλά κάτω από αυτές τις συνθήκες. Τα συνήθη φαινόμενα είναι η πτώση των φύλλων και των καρπών όταν τα δέντρα βρίσκονται κάτω από συνθήκες στρες. Τα δέντρα υποφέρουν εύκολα από στρες, ιδιαίτερα στις ξηρές περιόδους επειδή έχουν επιπόλαιο ριζικό σύστημα. Σε μερικές ποικιλίες αν η άρδευση δεν είναι αρκετή μπορεί να υπάρξει καρπόπτωση όταν η άνοιξη είναι ξηρή. Η συκιά απαιτεί σταθερή άρδευση κατά την διάρκεια ανάπτυξης των καρπών. Λίγο νερό έχει το αποτέλεσμα την δημιουργία άδειων καρπών ή καρπών με λίγη σάρκα. Μια απότομη αύξηση στην εδαφική υγρασία κατά την διάρκεια της ωρίμανσης των καρπών έχει σαν αποτέλεσμα ο καρπός να μοιραστεί στην μέση. Υπερβολική άρδευση στο μέσο του καλοκαιριού έχει σαν αποτέλεσμα την ανάπτυξη της βλάστησης εις βάρος της ποιότητας των καρπών. Τα σμυρναίικα έχουν τα περισσότερα προβλήματα σχετικά με την ποιότητα των καρπών όταν υπάρχει αυξημένη βλάστηση.
Εικόνα 1: Μια απότομη αύξηση της εδαφικής υγρασίας μπορεί να μοιράσει τον καρπό στην μέση
Διαχείριση του εδάφους
Η βαθιά καλλιέργεια του εδάφους πρέπει να αποφεύγεται για αποφευχθεί η ζημιά στο ρηχό ριζικό σύστημα της συκιάς. Συστήνεται η χρησιμοποίηση εδαφοκαλυπτικών μεταξύ των γραμμών για να αποφευχθεί η διάβρωση του εδάφους ή χρησιμοποίηση γρασιδιών ή ψυχανθών τα οποία πρέπει να κουρεύονται πριν αυτά να ανθίσουν.
Λίπανση
Ο έλεγχος της βλάστησης είναι αναγκαίος για την καλή ποιότητα των καρπών, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι τα δέντρα δεν χρειάζονται λίπασμα. Πρέπει να παρέχονται ικανοποιητικές ποσότητες έτσι ώστε το φύλλωμα να παραμένει υγιές, γιατί προστατεύει τον καρπό από ηλιόκαμα κατά το καλοκαίρι. 
Πρέπει να εφαρμόζονται μικρές εφαρμογές υδατοδιαλυτών λιπασμάτων μέσω του συστήματος άρδευσης ανά δεκαπενθήμερο καθ’ όλη την διάρκεια της περιόδου. Συνήθως χρησιμοποιούνται λιπάσματα του τύπου 20-5-20. Πρέπει να γίνεται φυλλοδιαγνωστική μετά την συγκομιδή και προσαρμόζουμε την λίπανση ανάλογα. Κομπόστα ή κοπριά μπορεί να εφαρμοστεί κατά τον χειμώνα. Οι συκιές γενικά προτιμούν τα αλκαλικά εδάφη με το ιδανικό pH= 6-7.8. 
Καρπόπτωση
Η καρπόπτωση μπορεί να οφείλεται σε πολλούς παράγοντες όπως ο κρύος καιρός, ανεπαρκής άρδευση, αδύνατα δέντρα και νηματώδης.  Τα σύκα τα οποία αναπτύσσονται στην άκρη των κλαδιών συνήθως ξηραίνονται και πέφτουν επειδή δεν υπήρχε αρκετή ζέστη για να ωριμάσουν. Τα σμυρναίικα σύκα πέφτουν όταν δεν έχει γίνει η γονιμοποίηση. 

Εχθροί και Ασθένειες
Στους κυριότερους εχθρούς συμπεριλαμβάνονται οι νηματώδης του γένους Meloidogyne καθώς και έντομα όπως ο κηροπλάστης, η μύγα των σύκων ή Λογχαία, αλλά και η μεσογειακή μύγα.
Οι μόνες ασθένειες που προσβάλουν την συκιά είναι η ανθράκωση και η σκωρίαση οι οποίες αντιμετωπίζονται με την χρήση χαλκού ή άλλων κατάλληλων μυκητοκτόνων.
Εικόνα 2: Προσβολή από σκωρίαση σε φύλλα συκιάς


Αυτό που νομίζουμε ως καρπό της συκιάς δεν είναι στην πραγματικότητα καρπός, αλλά ένας ολόκληρος κλειστός, εσωτερικός κήπος - όπως έχει πει και ο Dawkins. Αυτό που αντικρίζουμε ανοίγοντας το σύκο, είναι ένα παρτέρι, μια ανθοφορία μικροσκοπικών λουλουδιών, που καρπός τους είναι τα «σποράκια» που νοιώθουμε να σπάνε στα δόντια μας, όταν το δαγκώσουμε.
Η επικονίαση της συκιάς γίνεται από ένα υμενόπτερο έντομο, το "βλαστοφάγο ψήνα" (Blastophaga psenes), που διαχειμάζει μέσα στην ταξιανθία της άγριας συκιάς με τη μορφή προνύμφης. Όταν συμπληρώσει το βιολογικό κύκλο του ο βλαστοφάγος, βγαίνει από τον "αφαλό" της ταξιανθίας και ψάχνει θηλυκά άνθη για να τοποθετήσει τα αβγά του. Βγαίνοντας από τον αφαλό, η γύρη των αρσενικών ανθών κάθεται στο σώμα του και έτσι μεταφέρεται στα θηλυκά άνθη της ήμερης συκιάς.


Αγαπημένη φουντουκιά



                                                 
Αγαπημένο φυτό…  Είναι φυλλοβόλλο και για αυτό δεν το προτιμούν στους κήπους .Προσωπικά μου αρεσει πολύ και έχουμε τρία στο εξοχικό μας.  Είναι ιδανικά για καλύψεις χώρων σαν ψηλότερο φυτό σε συστάδες Εχει εντυπωσιακό πράσινο χρώμα, ωραία ανάπτυξη  . Τα φύλλα της είναι ωοειδή , και όμορφα άνθη. Ενδιαφέρον σχήμα έχουν και οι καρποί …..και γεύση!! Ιδανική ασχολία για τα παιδιά μου που μαζεύουν τους καρπούς τους σπάνε και δυστυχώς ελάχιστα μένουν για εμας….  Τα φουντούκια είναι θρεπτικά ,πλούσια σε πρωτεΐνες και ανόργανα στοιχεία. Τρώγονται κυρίως ψημένα και είναι από τους πολύ καλούς ξηρούς καρπούς που όπως καταλαβαίνουμε προτιμάμε!!

                Δεν ζητάει πολλά σαν φυτό Στο έδαφος δεν έχει ιδιαίτερες προτιμήσεις ευδοκιμεί σε όλους τους τύπους εδαφών και η λίπανση είναι ανάλογη της παραγωγής που θέλουμε. Αν δεν κάνουμε τίποτα θα μας γεμίσει την σακούλα με φουντούκια

Στην χώρα μας ευδοκιμούν δύο ποικιλίες από φουντουκιές η ήμερη η και Λεπτοκαρυά που κατέχω  και η αγριοφουντουκιά). 
 Τάτσης Κων/νος - γεωπόνος





Ώρα για ελέγχο στις μουσμουλιές

Εμμανουηλίδης Ηλίας|  16/01/2012 - 11:35 πμ
Οι καρποί της μουσμουλιάς στο τέλος του Ιανουαρίου θα έχουν το μέγεθος μεγάλων ρεβιθιών, αφού τα μούσμουλα είναι το πρώτο ανοιξιάτικο φρούτο, που βγαίνει στην αγορά.
Συστήνονται συλλογή και κάψιμο των προσβεβλημένων τμημάτων της μουσμουλιάς
Το κυριότερο πρόβλημα των καρπών, αλλά και των φύλλων, των ανθέων και λιγότερο των βλαστών είναι ο μύκητας του φουζικλαδίου. Η ασθένεια παρουσιάζεται πάνω στους καρπούς της μουσμουλιάς με χαρακτηριστικές σκοτεινόχρωμες ελαιοκαστανές κηλίδες. Γι’ αυτό χρειάζονται επαγρύπνηση και συστηματικός έλεγχος φυλλώματος και καρπών από τώρα, επειδή η ασθένεια ευνοείται από ψυχρό και βροχερό καιρό.
Οι προσβολές αρχίζουν λίγο πριν από την άνθηση και μπορεί να συνεχιστούν μέχρι τα τέλη της άνοιξης. Τα προσβεβλημένα φυτικά όργανα, εφόσον διατηρούνται πάνω στα δέντρα, αποτελούν εστίες μόλυνσης, αφού πάνω σ’ αυτά παράγονται τα μολύσματα του μύκητα.
Για την αντιμετώπιση της ασθένειας συνιστώνται η συστηματική συλλογή και το κάψιμο των προσβεβλημένων τμημάτων της μουσμουλιάς. Συλλέγονται ακόμη οι προσβεβλημένοι πεσμένοι καρποί και φύλλα από το έδαφος
και καταστρέφονται με φωτιά. Το έδαφος του περιβολιού πρέπει να είναι ισοπεδωμένο και να στραγγίζει καλά.
Εφόσον το φουζικλάδιο δηλώνει την παρουσία του στον οπωρώνα, χρειάζεται ένας ψεκασμός πριν από την άνθηση με βορδιγάλειο πολτό 1% ή οξυχλωριούχο χαλκό 0,5% ή άλλο κατάλληλο για το φουζικλάδιο και τη
μουσμουλιά μυκητοκτόνο με βάση τη δραστική ουσία myclobutanil.
Ο ψεκασμός με σκεύασμα myclobutanil 24% εφαρμόζεται με κάλυψη του φυλλώματος όταν οι συνθήκες ευνοούν την ασθένεια και η δόση που προτείνεται είναι 15 έως 20 κυβικά εκατοστά σκευάσματος σε 100 λίτρα νερό.
Στο ψεκαστικό υγρό προστίθεται ισχυρή διαβρεκτική ουσία λόγω του τριχώματος των φυτικών επιφανειών της μουσμουλιάς που εμποδίζει τη μυκητοκτόνο ουσία να έλθει σε επαφή με το παθογόνο. Μπορεί να γίνουν μέχρι 3 ψεκασμοί εφόσον το επιβάλλουν οι συνθήκες, δηλαδή υπάρχουν συχνές βροχές και υψηλή υγρασία. Οι ημέρες αναμονής πριν από τη συγκομιδή των καρπών της μουσμουλιάς είναι τουλάχιστον 15.


Πηγή: http://www.agronews.gr/?pid=156&aid=75557&la=1


Η ΑΜΥΓΔΑΛΙΑ

Η αμυγδαλιά κατάγεται από την Δυτική Ασία. Σήμερα η αμυγδαλιά καλλιεργείται σε 44 χώρες ενώ τα 10 τελευταία χρόνια παρατηρείται μία αύξηση των καλλιεργούμενων στρεμμάτων.
Η χώρα με την μεγαλύτερη παραγωγή παγκοσμίως είναι οι ΗΠΑ, όπου παράγονται περισσότεροι από 650.000 τόνοι που αντιστοιχεί στο 70% της παγκόσμιας παραγωγής. Στην Ευρώπη οι χώρες με την μεγαλύτερη παραγωγή είναι η Ισπανία και η Τουρκία ενώ η Ελλάδα έχει  μία παραγωγή που φθάνει περίπου τους 17000 τόνους.  Η περιοχή με την μεγαλύτερη παραγωγή στην Ελλάδα είναι η Θεσσαλία με το 40% της έκτασης, ενώ επίσης καλλιεργείται στην Στερεά Ελλάδα και λιγότερο στην Βόρειο Ελλάδα.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα των αμυγδαλιών των ντόπιων ποικιλιών στην Ελλάδα είναι η πρόωρη άνθηση με αποτέλεσμα τις σημαντικές απώλειες από παγετούς ανοίξεως. Οι νέες ποικιλίες που καλλιεργούνται καθυστερούν να μπουν σε ανθοφορία και δεν κινδυνεύουν πολύ από τους παγετούς της ανοίξεως.
 
Βοτανικά χαρακτηριστικά
Η αμυγδαλιά ανήκει στην οικογένεια των Rosaceae, δηλαδή ανήκει στην ίδια οικογένεια με την ροδακινιά, την βερικοκιά, την μηλιά κλπ. Είναι ένα δέντρο που φθάνει τα 3—8 μέτρα ύψος. Είναι φυλλοβόλο δέντρο. Έχει φύλλα απλά, λογχοειδή, οδοντωτά, γυαλιστερά. Οι οφθαλμοί της διακρίνονται σε ξυλοφόρους και ανθοφόρους. Τα άνθη της έχουν χρώμα  άσπρο ή ροζ ανοιχτό. Ο καρπός της είναι δρύπη και αποτελείται από το εξωκάρπιο, το μεσοκάρπιο και το ενδοκάρπιο που περικλείει το σπέρμα.
Το κλίμα και το έδαφος
Η αμυγδαλιά απαιτεί ζεστά καλοκαίρια με χαμηλή υγρασία, αντέχει στους παγετούς του χειμώνα, αλλά μπορεί να πάθει ζημιές από παγετούς ανοίξεως (Μάρτιο) σε θερμοκρασίες μικρότερες από -3ο C .  Για να αρθεί ο λήθαργος των οφθαλμών της πρέπει να δεχθεί ένα σύνολο θερμοκρασιών κάτω από τους 7ο C,  που κυμαίνεται μεταξύ 250-400 ωρών, ανάλογα με την ποικιλία. Επίσης θα πρέπει να δώσει κανείς μεγάλη σημασία στην επιλογή της ποικιλίας που θα διαλέξει όσον αφορά την αντοχή της στην ξηρασία και στις υψηλές θερμοκρασίες του καλοκαιριού. Σε περιπτώσεις με μεγάλη ξηρασία το καλοκαίρι η παραγωγή της μειώνεται αρκετά.
Η αμυγδαλιά μπορεί να αναπτυχθεί σε ποικιλία εδαφών, αλλά αναπτύσσεται καλύτερα σε βαθειά αμμοπηλώδη μέχρι τα αργιλοαμμώδη και με καλή στράγγιση εδάφη. Επίσης  έχει το χαρακτηριστικό ότι αντέχει στην υψηλή περιεκτικότητα του εδάφους σε ασβέστιο .
Η  φυσιολογία της αμυγδαλιάς.
Οι ποικιλίες της αμυγδαλιάς στην πλειοψηφία τους είναι αυτόστειρες και χρειάζονται σταυρεπικονίαση. Στην καλλιέργεια της  αμυγδαλιάς, πρέπει κανείς να φυτεύει μαζί με την κύρια ποικιλία και κάποια άλλη που  θα είναι ο επικονιαστής της για να έχει καλή καρπόδεση.  Υπολογίζεται ότι ο αριθμός των επικονιαστών πρέπει να είναι στο 50% του αριθμού της κύριας ποικιλίας.  Η επικονίαση επιτυγχάνεται με την βοήθεια των εντόμων (μέλισσες). Είναι φυτό εντομόφιλο.
Η αμυγδαλιά ανθίζει  επάνω σε ειδικά καρποφόρα όργανα τα  «μπουκέτα του Μαΐου»  που είναι πολυετή όργανα καρποφορίας (3-4 έτη) και σε ετήσιους βλαστούς, από τον Ιανουάριο μέχρι  τον Μάρτιο.
 
Πολλαπλασιασμός – φύτευση
Η αμυγδαλιά πολλαπλασιάζεται με σπόρο για την παραγωγή σπορόφυτων, τα οποία όμως πρέπει στη συνέχεια να εμβολιασθούν με την κατάλληλη ποικιλία.
Ο εμβολιασμός που επιλέγεται είναι «του όρθιου Τ» επάνω σε υποκείμενα 1-2 ετών ή ο σχιστός εμβολιασμός ή ο υπόφλοιος στεφανίτης, σε δέντρα μεγάλης ηλικίας.
Η αμυγδαλιά φυτεύεται σε τετράγωνα  σε αποστάσεις 6-8 μέτρα. Το φύτεμα γίνεται στα τέλη του Φθινοπώρου. Τα φυτά που φυτεύονται είναι εμβολισμένα σε κατάλληλα υποκείμενα.  Παλαιότερα χρησιμοποιούνταν σπορόφυτα αμυγδαλιάς που ήταν  ανθεκτικά στην υψηλή περιεκτικότητα του εδάφους σε ασβέστιο και την ξηρασία αλλά όμως ήταν ευαίσθητα σε διάφορες ασθένειες του εδάφους και τους νηματώδεις.  Σήμερα χρησιμοποιούνται σαν υποκείμενα μερικά υβρίδια αμυγδαλοροδακινιάς, όπως είναι   το GF677,  GF557 αλλά και κάποια νεότερα όπως το GN22, και “Στυλιανίδης C” που συνδυάζουν αντοχή σε νηματώδεις και την υπερβολική περιεκτικότητα του εδάφους σε ασβέστιο..
 
ΚΑΛΛΙΕΡΓΗΤΙΚΗ ΤΕΧΝΙΚΗ – ΛΙΠΑΝΣΗ ΑΜΥΓΔΑΛΙΑΣ
Οι ανάγκες της αμυγδαλιάς σε θρεπτικά στοιχεία μπορεί να προσδιορισθούν με μεγάλη ακρίβεια με την μέθοδο της «φυλλοδιαγνωστικής». Τα φύλλα πρέπει να συλλέγονται τον Ιούνιο- Ιούλιο και να προέρχονται από λογχοειδή χωρίς καρπούς.
Η αμυγδαλιά είναι απαιτητική σε άζωτο. Μία ποσότητα ενός κιλού αζώτου ανά δέντρο και έτος είναι συνήθως  μια ικανοποιητική δόση με την οποία καλύπτει τις ανάγκες της σε άζωτο.
Το κάλιο επίσης είναι το δεύτερο σε σπουδαιότητα στοιχείο. Μία λίπανση της τάξεως 4-5 κιλών θειικού καλίου ανά δέντρο και έτος είναι ικανοποιητική λίπανση.
Όσον αφορά τον φωσφόρο, η αμυγδαλιά δεν αντιδρά καλά  στην φωσφορική λίπανση.  Θα πρέπει να γίνεται όταν υπάρχει έλλειψη. Αλλά για προληπτικούς λόγους μία ποσότητα με 0,5 κιλό ανά στρέμμα με φωσφόρο καλό είναι να δίδεται ετησίως.
Την μεγαλύτερη ανάγκη σε άζωτο έχει  η αμυγδαλιά την άνοιξη και το καλοκαίρι.
Σε ορισμένες ποικιλίες όπως  η Ferragnes και  η Texas, εάν υπάρξει ανεπάρκεια  φωσφόρου στο έδαφος  προκαλείται  όψιμη καρπόπτωση.
Το κάλιο έχει ιδιαίτερη σημασία για την αμυγδαλιά, γιατί αυξάνει την αντοχή των δέντρων στις χαμηλές θερμοκρασίες, καθώς και στην ξηρασία.
Το θειικό κάλιο χρησιμοποιείται συνήθως, αλλά και το νιτρικό μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε όξινα εδάφη.
Η αμυγδαλιά είναι απαιτητική επίσης σε Βόριο, γι’ αυτό θα πρέπει να γίνεται εξέταση με τη μέθοδο της φυλλοδιαγνωστικής ανά διετία ή τριετία και σε περίπτωση έλλειψης, να γίνεται προσθήκη Βόρακα με ενσωμάτωση στο έδαφος με 150 – 200 γραμμάρια ανά δένδρο. Τα προβλήματα ελλείψεως βορίου  παρουσιάζονται συνήθως σε όξινα εδάφη, αμμώδη και με  πολύ χαμηλή περιεκτικότητα σε οργανική ουσία, ή σε εκείνα που έχουν  εφαρμοστεί  ισχυρές αζωτούχες  λιπάνσεις.
Επίσης είναι απαιτητική σε Ψευδάργυρο και η έλλειψη αντιμετωπίζεται με ψεκασμό Θειικού  Ψευδαργύρου κατά τη περίοδο του λήθαργου.
Η αμυγδαλιά είναι ένα φυτό που παρουσιάζει πολλές φορές τροφοπενία ψευδαργύρου με αποτέλεσμα να υπάρχει μειωμένη καρπόδεση αλλά και μικρότερο μέγεθος καρπών.
 
Η άρδευση
 
Εφόσον θέλουμε ικανοποιητική παραγωγή αλλά και καλής ποιότητας ψίχας αμυγδάλων, η αμυγδαλιά πρέπει να αρδεύεται. Οι αρδεύσεις μπορεί να γίνονται με κατάκλιση, με αυλάκια, με σταγόνες και με μικρούς εκτοξευτές.  Πολύ καλά αποτελέσματα δίνει η άρδευση με σταγόνες.  Τις μεγαλύτερες ανάγκες σε νερό έχουν τα φυτά στα τέλη της άνοιξης, το καλοκαίρι αλλά και τους πρώτους μήνες του φθινοπώρου. Οι αρδεύσεις πρέπει να σταματούν μερικές ημέρες πριν από την έναρξη της συγκομιδής.
 
Το κλάδεμα
 
Η αμυγδαλιά πρέπει να κλαδεύεται  κάθε χρόνο την περίοδο Οκτωβρίου- Ιανουαρίου. Το κλάδεμα διακρίνεται σε κλάδεμα σχηματισμού και σε κλάδεμα καρποφορίας.
Το κλάδεμα σχηματισμού αφορά το σχήμα που θα δώσουμε στο νεαρό δέντρο. Συνήθως στην αμυγδαλιά δίνεται το κυπελλοειδές σχήμα. Δημιουργείται ένα δέντρο με 3-4 κύριους βραχίονες
Το κλάδεμα καρποφορίας, αποσκοπεί στην ανανέωση του καρποφόρου ξύλου και τον σχηματισμό νέων καρποφόρων οργάνων. Αυτό γίνεται με αποκοπή των παλαιότερων κλάδων αλλά και την ελαφρά αραίωση. Δηλαδή το κλάδεμα αυτό   αφορά την απομάκρυνση των ξηρών ή προσβεβλημένων από διάφορους εχθρούς βλαστών, αλλά και την διατήρηση του φυτού σε ένα αποδεκτό ύψος ώστε να ευκολύνεται η συγκομιδή των καρπών.
 
 
Ζιζανιοκτονία
 
Η καταπολέμηση των ζιζανίων είναι επίσης μία εργασία που πρέπει να γίνεται στην καλλιέργεια της αμυγδαλιάς. Μπορεί να γίνεται με μηχανικά μέσα με  χορτοκοπτικό ή με το κατάλληλο ζιζανιοκτόνο, ανάλογα με τα ζιζάνια που επικρατούν. Η καλύτερη πρακτική στην αντιμετώπιση των ζιζανίων στην αμυγδαλιά είναι η κοπή των ζιζανίων μεταξύ των γραμμών και από το Φεβρουάριο η χρήση ζιζανιοκτόνων πάνω στη γραμμή. Προσπάθειες πρέπει να γίνονται για τη διατήρηση των χειμερινών – εαρινών ζιζανίων μεταξύ των γραμμών για την ευκολότερη κίνηση των μηχανημάτων και την ταχεία απορρόφηση του βρόχινου νερού. Αλλά τα ανωτέρω ζιζάνια αποτελούν και το χώρο διατήρησης των πληθυσμών ωφελίμων εντόμων και ακάρεων του αμυγδαλεώνα, επομένως βοηθούν τα μέγιστα στη  διατήρηση χαμηλών πληθυσμών των εχθρών της αμυγδαλιάς και ελαχιστοποιούν την ανάγκη εφαρμογής φυτοπροστατευτικών προϊόντων. Ένας τρόπος προστασίας των ωφελίμων πληθυσμών είναι η κοπή των ζιζανίων ανά δεύτερη σειρά κάθε  φορά ώστε να υπάρχουν πάντα ανεπτυγμένα ζιζάνια στον αμυγδαλεώνα. Ένας άλλος τρόπος είναι η ύπαρξη φυσικής βλάστησης στις άκρες του χωραφιού όπου και δεν εφαρμόζονται φυτοπροστατευτικά σκευάσματα. Τέλος, η χλωρή λίπανση βίκου πέραν του αζώτου που προσφέρει στην καλλιέργεια, αποτελεί και ένα σημαντικό καταφύγιο για τη διατήρηση υψηλών πληθυσμών ωφελίμων και πηγή αζώτου σε όλους τους αμυγδαλεώνες.
Οι ποικιλίες της αμυγδαλιάς
 
Οι κυριότερες ποικιλίες που καλλιεργούνται στην Ελλάδα είναι οι εξής:
  • Ferragnes:Είναι μία καλή  και παραγωγική ποικιλία  που δίνει αμύγδαλα που χρησιμοποιούνται σαν ξηροί καρποί επειδή έχουν μεγάλη περιεκτικότητα σε ψίχα. Είναι μία από τις κύριες  ποικιλίες της Ελλάδος,  με το 34% του αριθμού των δέντρων της αμυγδαλιάς που καλλιεργούνται στην Ελλάδα. Ανθίζει 7 περίπου ημέρες μετά την Texas στις αρχές Μαρτίου. Τα αμύγδαλα ωριμάζουν από τα τέλη Αυγούστου. Είναι ανθεκτική ποικιλία στον μύκητα του κλαδοσπόριου και της μονίλια.
  • Ferraduel:Η ποικιλία αυτή χρησιμοποιείται σαν επικονιαστής της προηγούμενης ποικιλίας. Ανθίζει όψιμα στις αρχές Μαρτίου.  Δίνει αμύγδαλα με καλής ποιότητας ψίχα και με ποσοστό ψίχας 25-28%, αλλά και σημαντική παραγωγή, όμως έχει το μειονέκτημα ότι  δίνει καρπούς κάθε δεύτερο χρόνο (παρενιαυτοφορεί). Ωριμάζει στα τέλη του Σεπτεμβρίου. Είναι ανθεκτική στο κλαδοσπόριο και στη μονίλια.
  • Texas:Ποικιλία ζωηρή ορθόκλαδη ανθεκτική στο κλαδοσπόριο και την μονίλια. Είναι μία ποικιλία που χρησιμοποιείται για μεταποίηση, έχει καλή παραγωγικότητα, δίνει αμύγδαλα με μικρή ποσότητα ψίχας (45%) και παρουσιάζει αυξημένα ποσοστά καρπόπτωσης.  Τα αμύγδαλα αυτής της ποικιλίας είναι στρογγυλά. Το 54%  των αμυγδαλιών της Ελλάδος προέρχονται από αυτή την ποικιλία.. Τα αμύγδαλα ωριμάζουν στα τέλη Σεπτεμβρίου. Χαρακτηρίζεται από την παραγωγή διπλόσπερμων αμυγδάλων.  Είναι ποικιλία ανθεκτική στο κλαδοσπόριο και την μονίλια. Ανθίζει αρχές Μαρτίου.
  • Truoito:Είναι παραγωγική ποικιλία και αποτελεί τον επικονίαση της προηγούμενης ποικιλίας. Τα αμύγδαλα έχουν ωοειδές σχήμα και σκληρό κέλυφος.  Έχει ποσοστό ψίχας 28-30%. Είναι μερικά αυτογόνιμη ποικιλία αλλά έχει το μειονέκτημα ότι παρουσιάζει ευαισθησία στην μονίλια και το ευρύτομο. Ωριμάζει στα τέλη του Σεπτεμβρίου
  • Αι : παράγει αμύγδαλα ωοειδούς σχήματος με λεπτό περικάρπιο και κέλυφος ημίσκληρο. Ποσοστό ψίχας 42-45%. Ωριμάζει στα τέλη Σεπτεμβρίου. Ευαίσθητη ποικιλία στο κλαδοσπόριο.
  • Nonpareil: Πολύ παραγωγική ποικιλία, καλής ποιότητας με ποσοστό ψίχας 60%. Χαρακτηρίζεται από την παραγωγή διπλόσπερμων αμυγδάλων. Ωριμάζει στα μέσα Σεπτεμβρίου. Παρουσιάζει όμως σε μεγάλο βαθμό την πάθηση που λέγεται Non infectious bud failure (μη μολυσματική απώλεια οφθαλμών).
  • Ρέτσου : Έχει καρπούς επιμήκεις με κέλυφος εύθραυστο. Το ποσοστό της ψίχας της είναι 55-65%. Ωριμάζει στα μέσα Σεπτεμβρίου. Είναι δέντρο με ζωηρή ανάπτυξη, ορθόκλαδο. Ποικιλία ανθεκτική στην ξηρασία.
 
Ασθένειες της αμυγδαλιάς
:
  • Non infectious bud failure:  τα παραγωγικά φυτά παρουσιάζουν το φαινόμενο να νεκρώνονται οι πλάγιοι οφθαλμοί και δεν αναπτύσσονται τα μπουκέτα του Μαΐου. Η προσβολή αυτή, προέρχεται από τον οφθαλμό του εμβολίου που λήφθηκε από φυτό με παρόμοιο πρόβλημα.
  • Η μονίλια: η ασθένεια αυτή προκαλείται από ένα μύκητα.  Προσβάλει τα άνθη, τους νεαρούς  και μεγαλύτερης ηλικίας βλαστούς.
  • Κορύνεο:  το χαρακτηριστικό   σύμπτωμα αυτής της μυκητολογικής ασθένειας είναι οι χαρακτηριστικές τρύπες που προκαλεί στα φύλλα, αλλά και οι κηλίδες στους βλαστούς.
  • Σκωρίαση: κυρίως σε ντόπιες ποικιλίες
  • Πολύστιγμα: Είναι μυκητολογική ασθένεια. Προκαλεί καστανέρυθρες κηλίδες στα φύλλα.
  • Το ευρύτομο: είναι ένα έντομο που διαχειμάζει στους βλαστούς ή και στο έδαφος σε μουμιοποιημένους καρπούς. Προσβάλει τους  νεαρούς καρπούς τον Απρίλιο.
  • Τετράνυχοι κλπ
Για την καταπολέμηση των εχθρών και ασθενειών γίνονται οι κατάλληλοι ψεκασμοί με τα κατάλληλα φάρμακα.
 
Η ωρίμανση των αμυγδάλων
Τα αμύγδαλα ωριμάζουν ανάλογα με την ποικιλία από τα τέλη Αυγούστου μέχρι τα τέλη  Σεπτεμβρίου.  Τα αμύγδαλα είναι κατάλληλα για συγκομιδή όταν ανοίγει το περικάρπιο αφού έχει ξεραθεί μερικώς.  Η συγκομιδή στη χώρα μας γίνεται με ράβδισμα των κλαδιών και συγκέντρωση των αμυγδάλων επάνω σε δίχτυα που απλώνονται στη βάση των δέντρων.  Τα τελευταία χρόνια η συγκομιδή των καρπών γίνεται και με μηχανήματα δόνησης.
Στην συνέχεια ακολουθεί, αποφλοίωση με την απομάκρυνση του περικαρπίου και άπλωμα στον ήλιο ή στη σκιά για το στέγνωμα των αμυγδάλων.
Σήμερα η αποφλοίωση γίνεται με ειδικά αποφλοιωτικά μηχανήματα και η αποξήρανση  σε ειδικά ξηραντήρια με θερμοκρασίες 42ο -43ο C. Το ποσοστό της υγρασία των αποξηραμένων αμυγδάλων πρέπει να είναι 5-7%.
 
Συσκευασία- Συντήρηση
Το αμύγδαλο μέσα στο ενδοκάρπιο του, μπορεί να διατηρηθεί για ένα χρόνο, χωρίς να υποβαθμιστεί η ποιότητα του.  Στην περίπτωση της ψίχας για να διατηρηθεί πρέπει να ψυχθεί ώστε να διατηρηθεί μερικούς μήνες ή να διατηρηθεί σε κενό αέρος ή σε άζωτο ή σε κατάψυξη για να διατηρηθεί περισσότερο.
 

Η ΕΜΠΟΡΊΑ ΤΟΥ ΑΜΎΓΔΑΛΟΥ

ΚΑΤΑΝΆΛΩΣΗ- ΖΉΤΗΣΗ

Η ζήτηση των αμυγδάλων σε παγκόσμιο επίπεδο, αυξάνεται σημαντικά τις τελευταίες δεκαετίες. Τα αμύγδαλα είναι καρποί πλούσιοι σε πρωτεΐνες, σε φυτικές ίνες, σε ανόργανα άλατα και βιταμίνες, όπως είναι η βιταμίνη Α και η βιταμίνη Ε. Ιδιαίτερα η βιταμίνη Ε είναι μια λιποδιαλυτή βιταμίνη με αντιοξειδωτική δράση. Μια ακόμα ιδιότητα των αμυγδάλων είναι ότι έχει ευεργετική  επίδραση στο πεπτικό σύστημα.
Το αμύγδαλο σαν ξηρός καρπός δέχεται ισχυρό ανταγωνισμό στις διάφορες  χρήσεις του από το  φουντούκι, που είναι ένας πιο φθηνός ξηρός καρπός και ο οποίος εισάγεται από την  Τουρκία δηλαδή από μία χώρα με χαμηλό κόστος παραγωγής.
Οι Έλληνες καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες ξηρών καρπών ανά κάτοικο. Έχουν  υψηλότερη κατανάλωση σε σχέση με χώρες όπως η Ιταλία, και οι ΗΠΑ. Η μέση κατανάλωση ανά κάτοικο ετησίως είναι στην Ελλάδα 14 kg, στην Ιταλία 6kg ανά κάτοικο και  έτος και στις Η.Π.Α. 2 kg ανά κάτοικο και έτος, σύμφωνα με τα στοιχεία του FAO (1994-96).
Η κατανάλωση αμυγδαλόψιχας στην Ελλάδα περίοδο (1994-96) ήταν 1,8 kg ανά κάτοικο και έτος, ενώ η αυτάρκεια της χώρας μας σε αμυγδαλόψιχα είναι 94%. Περαιτέρω αύξηση της κατανάλωσης ελληνικού αμυγδάλου και γενικότερα ξηρών καρπών έχει μεγάλα περιθώρια ανάπτυξης εφόσον βέβαια η παραγωγή του βελτιωθεί όσον αφορά κυρίως την τυποποίηση του, ώστε να  ανταγωνισθεί τις εισαγωγές αμυγδάλων και άλλων ξηρών καρπών που σήμερα γίνονται σε ολοένα και αυξανόμενες ποσότητες.
Η διάθεση στην αγορά των αμυγδάλων γίνεται από ποικιλία φορέων όπως είναι, οι χονδρέμποροι, τα σούπερ μάρκετ, οι πλανόδιοι έμποροι. Η μεγαλύτερη κατανάλωση αμυγδάλου  γίνεται με προϊόντα που περιέχουν αμύγδαλο (γλυκίσματα, σοκολάτες κ.τ.λ.).

ΠΑΡΑΓΩΓΉ – ΕΜΠΟΡΊΑ

Στην Ελλάδα η τυποποίηση του αμυγδάλου στηρίζεται στα κριτήρια που εφαρμόζει ο κάθε φορέας  επεξεργασίας του αμυγδάλου. Οι φορείς αυτοί είναι συνήθως οι μονάδες σπασίματος των καρπών και διαλογής του ενδοκαρπίου του αμυγδάλου. Είναι αναγκαίο να εφαρμοστούν συγκεκριμένοι  κανόνες όσον αφορά την  τυποποίηση κυρίως από τις επιχειρήσεις που διαθέτουν τους σπαστήρες των ξηρών καρπών. Η διαδικασία αυτή δεν έχει μεγάλο  κόστος αλλά  είναι χρονοβόρα και γι’ αυτό δεν υπάρχει μεγάλη προθυμία  να την δεχθούν. Εάν εφαρμοσθεί η τυποποίηση τότε η δυνατότητα εξαγωγών του αμύγδαλου θα είναι μεγάλη. Η τυποποίηση που έχει το αμύγδαλο των ΗΠΑ,  είναι ένας από τους κυριότερους λόγους για τον οποίο  γίνονται εισαγωγές κυρίως από τις Η.Π.Α, διότι πέρα από την ανταγωνιστικότητα της τιμής, η τυποποίηση που εφαρμόζουν είναι συγκεκριμένη σε καθορισμένα μεγέθη και εφαρμόζεται αυστηρά.
Η εμπορία του αμύγδαλου γίνεται στην χονδρική αγορά σε συσκευασίες  σάκων των 50 kg και στο λιανεμπόριο σε πιο μικρές συσκευασίες που φθάνουν μέχρι συσκευασίες των  100 gr. Το αμύγδαλο επίσης μπορούμε να το βρούμε στο εμπόριο  σε διάφορους τύπους, όπως είναι: το λευκασμένο, το αλμυρό, το καπνισμένο, το γλυκό κ.τ.λ. Υπάρχουν και άλλες μορφές του αμυγδάλου που έχουν συγκεκριμένες χρήσεις όπως, οι φέτες, τα τεμάχια κ.τ.λ. που συχνά δεν διατίθενται στην ελληνική αγορά. Οι διαφορετικές ανάγκες των τύπων αμυγδάλου σε συσκευασία και μέθοδο συντήρησης θα έπρεπε να είναι γνωστή στους εμπλεκόμενους καθώς η ποιότητα του αμυγδάλου μπορεί να υποβαθμιστεί εύκολα.
Η αποθήκευση των αμυγδάλων γίνεται σε ιδιόκτητους χώρους τόσο στον πρωτογενή τομέα παραγωγής από τους παραγωγούς όσο και στον δευτερογενή τομέα που είναι οι βιομηχανίες, οι βιοτεχνίες και οι χονδρέμποροι. Ο εξισορροπητικός ρόλος της αποθήκευσης, όσον αφορά την συγκράτηση των τιμών σε λογικά επίπεδα, συνιστάται στην απόσυρση σε αποθηκευτικούς χώρους της ποσότητας του προϊόντος που δεν μπορεί να απορροφηθεί κατά την εποχή συγκομιδής του και στη διάθεση στη συνέχεια της ποσότητας αυτής κατά τους υπόλοιπους μήνες σύμφωνα με τις ανάγκες της κατανάλωσης.
Στον τομέα της προσφοράς δραστηριοποιείται ένας πολύ μεγάλος αριθμός επιχειρήσεων, ανάμεσα στις οποίες ξεχωρίζει μία μικρή ομάδα 10-15 επιχειρήσεων βιομηχανικής μορφής, οι οποίες είναι παράλληλα και οι μεγαλύτεροι εισαγωγείς και χονδρέμποροι.

Η ΚΑΤΆΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΓΟΡΆΣ

Το 2006 η παγκόσμια παραγωγή σε αμύγδαλο ανήλθε στους 598.545 τόνους εμφανίζοντας αύξηση κατά 15,4% σε σχέση με το 2005. Οι ΗΠΑ είχαν την μεγαλύτερη παραγωγή με το 75,9% της παγκόσμιας παραγωγής και είναι και ο πιο μεγάλος εξαγωγέας αμύγδαλων με το 81,6% των συνολικών εξαγωγών.
Η αγορά του αμυγδάλου στην Ελλάδα, περιλαμβάνει πολλούς μικρούς παραγωγούς και κάποιες μεμονωμένες ομάδες παραγωγών. Η πρωτογενής επεξεργασία γίνεται κατόπιν σύμβασης με τους τοπικούς κατόχους μηχανημάτων επεξεργασίας. Ο ρόλος των ομάδων παραγωγών δεν είναι ουσιαστικά ρυθμιστικός για τα επίπεδα διαμόρφωσης τιμών διότι η οργάνωση τους είναι σε υποτυπώδη μορφή εκτός μερικών ελαχίστων εξαιρέσεων. Εκτός αυτού, οι ομάδες παραγωγών δεν έχουν επανδρωθεί με εξειδικευμένα στελέχη που με την τεχνογνωσία τους θα δώσουν την απαιτούμενη ώθηση στην καλύτερη οργάνωση και εκσυγχρονισμό τους.
Στον τομέα των εμπόρων έχουμε πολλούς μικρούς και ελάχιστους μεγάλης οικονομικής επιφάνειας και λίγους εξαγωγείς.
Το αμύγδαλο χρησιμοποιείται από πολλούς λιανοπωλητές ή μεταποιητές, εμπορικούς φορείς που διαθέτουν τα προϊόντα τους απευθείας στους καταναλωτές και διακρίνονται στα: Α) εξειδικευμένα καταστήματα, στα καταστήματα τροφίμων και λοιπών ειδών και στα πρατήρια λιανικής πώλησης (για τις μεγάλες πόλεις) και Β)παντοπωλεία, σούπερ μάρκετ, ζαχαροπλαστεία κ.α. (για τα μικρά αστικά κέντρα και τα χώρια), αλλά κύρια από λίγους (σοκαλατοποιία) μεγάλους μεταποιητές.
Όλοι αυτοί απαιτούν συγκεκριμένες ποικιλίες ή ποιότητες προϊόντων για να καλύψουν τις ανάγκες τους. Επομένως η δομή της αγοράς είναι ανταγωνιστική παρόλο που η εμπορία του μεγάλου όγκου αμυγδάλων γίνεται ολιγοπωλιακά.
Οι εισαγωγές αμυγδάλων στην Ελλάδα γίνονται  κυρίως από τις ΗΠΑ είναι δε πολύ σημαντικές, σε σχέση με τις  μικρές εξαγωγές ελληνικών αμυγδάλων. Το 2006 οι εισαγωγές αμυγδάλων από τις ΗΠΑ έφθασαν τους 7340 τόνους και από χώρες της ΕΕ τους 1841 τόνους (ΕΣΥΕ).    Επίσης πρέπει να λάβουμε υπόψη μας τις μεγάλες εισαγωγές  των τελικών προϊόντων μεταποίησης  που περιέχουν αμύγδαλα όπως είναι οι σοκολάτες, τα γλυκά κ.α με αποτέλεσμα σε συνδυασμό με την έλλειψη τυποποίησης την συνεχή μείωση της ζήτησης για το ελληνικό αμύγδαλο.
Η γενικότερη μορφή που έχουν τα δίκτυα διανομής του αμυγδάλου επηρεάζει την εξέλιξη της αγοράς του προϊόντος, την δυνατότητα να πωλήσουν σε καλύτερες τιμές το προιόν τους οι παραγωγοί, αλλά και το  κόστος εμπορίας και το κόστος προώθησης του ελληνικού αμύγδαλου στην αγορά. Οι κυριότεροι φορείς που παρεμβάλλονται μεταξύ παραγωγών και τελικών καταναλωτών είναι: οι ομάδες παραγωγών, οι χονδρέμποροι, οι βιομηχανίες και οι βιοτεχνίες εμπορίας και επεξεργασίας αμυγδάλων, οι έμποροι και οι λιανοπωλητές.
Το 2011 ήταν μία κακή χρονιά για τους έλληνες παραγωγούς  αμύγδαλου, από απόψεως ποσότητας παραγωγής αλλά και τιμών. Η μείωση των τιμών προήλθε από τις μεγάλες εισαγωγές αμυγδάλων αλλά και της οικονομικής συγκυρίας. Το 2011 οι τιμές παραγωγού (σύμφωνα με παραγωγούς αμυγδάλων)  ήταν 1,6€/κιλό. Μία τιμή 2€/κιλό είναι μία τιμή που μπορεί να δώσει ένα ικανοποιητικό εισόδημα και η οποία είναι η τιμή που έφθασε το 2007.
.
Η χημική και η βιολογική δράση των αμυγδάλων
 
Η χημική σύσταση των αμυγδάλων είναι η εξής :
 
ΣΥΣΤΑΤΙΚΑΜΟΝΑΔΑΠΟΣΟΝ
ΕνέργειαKcal/100 g755
Πρωτεΐνηg/100g7,1
Υδατάνθρακεςg/100g23,3
Λίπος ολικόg/100g52,1
Κορεσμένα λιπαρά%8,6
Μονοακόρεστα%59,7
Πολυακόρετσα%31,7
Νερόg/100g5,2
Χοληστερόληmg/100g<0,5
Ασβέστιοmg/100g405
Κάλιοmg/100g4,7
Μαγνήσιοmg/100g720
Νάτριοmg/100g2,5
Σίδηροςmg/100g3,0
Φωσφόροςmg/100g1235
Χρώμιομg/100g14,3
 
Οι  περισσότερες μελέτες που έγιναν για την βιολογική δράση των αμυγδάλων, έδειξαν την προστατευτική τους δράση όσον αφορά την προστασία από τα καρδιοαγγειακά νοσήματα, επειδή μειώνουν την χοληστερίνη LDL-C και της TC αν και είναι καρποί με υψηλό ποσοστό λιπιδίων.
Επίσης είναι γνωστές οι αντιοξειδωτικές δράσεις των αμυγδάλων. Αυτές προέρχονται από τα φλαβονοειδή που περιέχουν οι φλούδες των αμυγδάλων και η ψίχα, με κυριότερες την κατεχίνη και την φλαβονόλη, αλλά και  οι βιταμίνες Α και Ε.
Επίσης από ορισμένες μελέτες φαίνεται ότι υπάρχει κάποια προστατευτική δράση σε περιπτώσεις καρκίνου του παχέος εντέρου.
πηγη:symagro.com



5 σχόλια: