ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΠΩΣ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΜΑΣ…
Το περιβάλλον ως πολιτισμικό αγαθό λογίζεται ως αντίληψη του τόπου, ο οποίος βιώνεται σύμφωνα με το ζην, μ’ επίκτητες ή έμφυτες τάσεις, κι αποτυπώνεται ως μνήμη του τόπου, με τις σημασίες που αποδίδονται από αυτήν, λαμβανόμενη ως εμπειρία. Διαμορφώνεται έτσι μια ουσιαστική σχέση, σχέση ζωής, του ανθρώπου με το γύρω του, με αυτόν να είναι συμμέτοχος στο φυσικό γίγνεσθαι και πονητής του τόπου. Το περιβάλλον, με τον τρόπο αυτό, ως έννοια ουσιώνεται αντιμετωπιζόμενο υπαρκτικά/οργανικά, και κατά συνέπεια, συμμετοχικά. Γίνεται περιεχόμενο της εμπειρίας και δεν αποτελεί απλά προϋπόθεσή της. Είναι ένα δυναμικό συνεχές, που πάλλεται από ζωή, στο οποίο ο άνθρωπος έχει ρόλο ουσιαστικό, αφού το κατευθύνει με τον τρόπο του ζην του -και πρέπει να το κατευθύνει σωστά ως ον με νόηση! Είναι, υπό αυτή την έννοια το περιβάλλον, το ουσιαστικό γύρω του ανθρώπου, που το εννοεί ως το φύσει πλαίσιό του, καθιστάμενος συνειδητός λειτουργός στο φυσικοκοινωνικό όλον. Η αντίληψη της πρόσληψης της φύσης ως όλον, σύμφωνα με τον τρόπο ανάγνωσης και κατανόησης του γύρω ως εμπειρία, αποτυπώνεται ως κοινωνική ηθική, αφού αποτελεί τον τρόπο θεώρησης και συμπεριφοράς του ανθρώπου, που διαμορφώνει τον τρόπο του ζην της κοινωνίας του. Το περιβάλλον μέσα από τούτη τη θεώρηση είναι ο καθρέπτης μας, δηλωνόμαστε μέσα από αυτό, αφού διαμορφώνεται διά της βίωσης –με άλλα λόγια: είμαστε όπως το περιβάλλον μας…
(απόσπασμα από το δοκίμιό του Αντώνη Καπετανιου “ΦΥΣΙΣ ΕΡΓΟΝ”, που θα δημοσιευτεί στη στήλη μου “ΓΑΙΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ” στο e-magazine www.greekarchitects.gr)
(φωτογραφία: Eugen Wiškovský)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου