Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2014

Η «άμπελος του θεού των κεραυνών» και ο καρκίνος

Tripterygium wilfordii
 Η «άμπελος του θεού των κεραυνών» και ο καρκίνος
Κ. Θ. Μπουχέλος Ομότιμος Καθηγητής Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών

 Η «άμπελος του θεού των κεραυνών» και ο καρκίνος

Tο βότανο Tripterygium wilfordii, ή lei gong teng στα Mandarin, raikōtō  στην Ιαπωνική, γνωστό ως Thunder God Vine = « η άμπελος του θεού των κεραυνών» (άμπελος του Διός;) , ανήκει στα Celastrales:  Celastraceae .  Είναι  ένας φυλλοβόλος θάμνος, ημιαναρριχώμενος μέχρις ύψους και 12 μ., με καστανόχρωμους, γωνιώδεις, χνουδωτούς βλαστούς.  Τα φύλλα του (5-15 cm Χ 2.5 - 7 cm),  έχουν σχήμα ωοειδές – ελλειπτικό και χρώμα ανοιχτό πράσινο, τα άνθη του είναι μικρά, με 5 πέταλα, υπόλευκα και οι καρποί του καστανοκόκκινοι, με τρία πτερύγια (Tripterygium).
Φύεται μεγάλη ποικιλία εδαφών, αρκεί να έχουν υγρασία, σε σκιερές και μη τοποθεσίες.  Άγνωστον αν υπάρχει στην Ελλάδα και που.
Συλλέγεται κατά το καλοκαίρι και το φθινόπωρο, για τις ρίζες, τα φύλλα και τα άνθη του.
Το Tripterygium wilfordii, έχει ενσωματωθεί στην κινεζική ιατρική και χρησιμοποιείται αιώνες τώρα, κατά του πυρετού, των οιδημάτων και του άνθρακα, ενώ πιο προσφάτως για την αποκατάσταση, της ρευματοειδούς αρθρίτιδος, χρονίας ηπατίτίδος και νεφρίτιδος, αγκυλωτικής σπονδυλίτιδος και δερματικών παθήσεων.
Tο φυτό, καθώς και τα συγγενή του Trypterigium hypoglaucum και Tripterygium regeli, περιέχει πολλά δραστικά συστατικά, από τα οποία τουλάχιστον 6 αναστέλλουν την ανδρική γονιμότητα. Το κυριότερο από τα συστατικά αυτά είναι η τριπτολίδη (triptolide), γεγονός που την καθιστά πιθανό στόχο ερευνητών φαρμακευτικών εταιρειών οι οποίες ενδιαφέρονται να δημιουργήσουν ένα από στόματος  χορηγούμενο αντισυλληπτικό χάπι για άνδρες.
 Μεγάλες δόσεις αυτής της χημικής ενώσεως φαίνεται να έχουν κατασταλτική επίδραση στο ανοσοποιητικό σύστημα, και αναστέλλει την ανάπτυξη και εξάπλωση φλεγμονών.
Μελέτες με αντικείμενο την τριπτολίδη έχουν δείξει ότι έχει αντικαρκινικές ιδιότητες, συμπεριλαμβανομένου  και του κυτταρικού θανάτου καρκινικών κυττάρων, καθιστώντας την χρήσιμη στη θεραπεία μορφών καρκίνου. Η εξεύρεση φαρμακευτικών ουσιών για τη συρρίκνωση ή την αναχαίτιση των όγκων αποτελεί σημαντική πτυχή της θεραπείας καρκινοπαθών, οι όγκοι των οποίων είναι πολύ μεγάλοι, πολυοργανικοί ή διάσπαρτοι -και, ως εκ τούτου, μη εγχειρήσιμοι.
Ένα άλλο συστατικό του φυτού το celastrol (quinone triterpene), βρέθηκε ότι μαζί με την τριπτολίδη, έχουν τη δυνατότητα να περιορίσουν ή και να εξαφανίσουν όγκους του παγκρέατος σε ποντικούς.  Αυτό δίνει ελπίδες για την ανάπτυξη φαρμάκου και για τους ανθρώπους. 
 Σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου για τον Καρκίνο της Μινεσότα ( www.cancer.umn.edu), που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Science Translational Medicine και χρηματοδοτήθηκε από τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας, μετά από θεραπεία 40 ημερών με τριπτολίδη, ακόμη και μετά τη διακοπή της θεραπείας, δεν παρατηρήθηκαν καρκινικοί όγκοι. 
Πέραν του ενδιαφέροντος που παρουσιάζει για τους ερευνητές ογκολόγους, η τριπτολίδη είναι επίσης υποψήφια για χρήση σε φαρμακευτικές ουσίες για τη θεραπεία της πολυκυστικής νόσου των νεφρών. Αυτή η πάθηση αποτελεί συχνό αίτιο νεφρικής ανεπάρκειας ανά τον κόσμο και ανθίσταται σθεναρώς στις θεραπείες. Μελέτες έχουν δείξει ότι η τριπτολίδη ενδέχεται να βρει πεδίο εφαρμογής στη διαχείριση αυτού του συχνού νεφρικού προβλήματος.
 Όπως και με πολλές άλλες ισχυρές ουσίες, όπως η κουρκούμη και το τζίντζερ, που έχουν καταπληκτικές αντικαρκινικές ιδιότητες και που είναι σχεδόν δωρεάν σε σύγκριση με τα ακριβά και επικίνδυνα φάρμακα κατά του ουσίες και βασικό, χωρίς παρενέργειες,  η συμβατική ιατρική θεωρεί ότι είναι ακόμη ενωρίς (!) για να επιβεβαιώσει αυτό που πολλοί στην παραδοσιακή ιατρική έχουν γνωστό από αιώνων. Και, οι μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες έχουν καταφέρει να αγνοήσουν αυτά τα βότανα όσο το δυνατόν περισσότερο. Στην πραγματικότητα, έχουν ακόμη επινοήσει χιλιάδες μελέτες που να αποδεικνύουν την υποτιθέμενη αξία των φαρμακευτικών προϊόντων που προωθούνται από αυτές ...

Κ. Θ. Μπουχέλος Ομότιμος Καθηγητής Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών    

Τεράστιες προοπτικές για την καλλιέργεια ρίγανης

Τεράστιες προοπτικές για την καλλιέργεια ρίγανης

Η καλύτερη ρίγανη στον κόσμο παράγεται στην Ρίγανη! Τυχαίο; Τι έδειξε έρευνα του ΕΘΙΑΓΕ, ποιες οι προοπτικές συστηματικής καλλιέργειας του αρωματικού και φαρμακευτικού φυτού στην περιοχή. Και σκέψεις για τη δημιουργία σπορόκεντρου στην Αιτωλοακαρνανία, απ’ τον πρόεδρο του ΚΕΣΠΥ Λ. Καλαμπόκη.

Η Ρίγανη είναι ένα μικρό χωριό της Δ.Ε. Στράτου, με πληθυσμό περί τους 500 κατοίκους. Στην ελληνική γλώσσα, βέβαια, τίποτε δεν είναι τυχαίο. Τα τοπωνύμια και η ετοιμολογία κρύβουν μεγάλες αλήθειες, σοφία που… ξαφνιάζει. Προφανώς και εκείνοι που έτσι ονόμασαν το χωριό, γνώριζαν καλά ότι, όχι μόνο ο τόπος είναι γεμάτος ρίγανη, αλλά η ρίγανη αυτή είναι η καλύτερη στον κόσμο. Η ρίγανη με τη μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε έλαια. Και αυτό ακριβώς πιστοποίησε πρόσφατα το ΕΘΙΑΓΕ…
Το αρωματικό και φαρμακευτικό φυτό της ρίγανης βρίσκεται στην κορυφή της πυραμίδας των αρωματικών φυτών, όχι μόνο εξαιτίας της μεγάλης ζήτησης στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, αλλά και επειδή είναι μια από τις πλέον επικερδείς καλλιέργειες με μικρό κόστος παραγωγής και ελάχιστες καλλιεργητικές φροντίδες. Κατά συνέπεια, όπως σωστά παρατήρησε ο Αιτ/νάνας πρόεδρος του ΚΕΣΠΥ κ. Λουκάς Καλαμπόκης σε συνέντευξή του χθες στον Δυτικά 96,1 – FM, αν οι κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής στρέψουν το καλλιεργητικό τους ενδιαφέρον στην παραγωγή ρίγανης, τα οφέλη θα είναι μεγάλα. Μην ξεχνάμε ότι στην παγκόσμια αγορά η ρίγανη έχει τεράστια ζήτηση, ανήκει δε σε οικογένεια φυτών ο «κύκλος» των οποίων ξεπερνά τα 20 δις ευρώ (!!!), με διαρκώς αυξανόμενη τάση.

Η βιομηχανία τροφίμων, η φαρμακοβιομηχανία και η παρασκευή αιθέριων ελαίων για αρωματοθεραπεία, καθιστούν τη ρίγανη φυτό, η παραγωγή του οποίου πάντα θα έχει ζήτηση και πάντα θα αφήνει καλό εισόδημα. Στη χώρα μας η καλλιέργεια της ρίγανης εντοπίζεται κυρίως σε Μακεδονία – Θράκη και Θεσσαλία. Στην Αιτ/νία είναι η ΑΝΘΗΡ που έχει ανοίξει το δρόμο. Και οι προοπτικές είναι πράγματι τεράστιες, αφού οι εδαφολογικές και κλιματικές συνθήκες ευνοούν ιδιαίτερα την καλλιέργεια και ανάπτυξη του φυτού. Στην περιοχή της Ρίγανης ειδικά… μπορούν να γίνουν θαύματα, αν σωστά αξιοποιηθεί το όνομα (του χωριού και του φυτού) και η μελέτη του ΕΘΙΑΓΕ. Σύμφωνα με τον κ. Καλαμπόκη η αρχή θα μπορούσε να γίνει με 500 στρέμματα, σε ακαλλιέργητες σήμερα εκτάσεις του χωριού.

Ο ίδιος, ως πρόεδρος του ΚΕΣΠΥ, του συνεταιριστικού κέντρου δηλαδή για τους σπόρους και το πολλαπλασιαστικό υλικό (είναι η πρώτη φορά που πρόεδρος του ΚΕΣΠΥ εκλέγεται Αιτ/νάνας) επιδιώκει και τη δημιουργία ενός σπορόκεντρου στο νομό μας. Οι υποδομές υπάρχουν και ο πρώην Καπνικός Σταθμός Αγρινίου αποτελεί το μεγάλο πλεονέκτημα που επιτρέπει τέτοιες αισιόδοξες σκέψεις. Να σημειωθεί ότι η ύπαρξη του ΚΕΣΠΥ είναι που έχει επιτρέψει στη χώρα μας να αποφεύγει την ομηρία των πολυεθνικών, που σε άλλες περιπτώσεις έχουν «υποδουλώσει» κράτη και έθνη. Η δημιουργία σπορόκεντρου στην Αιτ/νία, εκτός απ’ τις νέες θέσεις εργασίας που θα δημιουργούσε, θα συνέβαλε αναμφίβολα στην αύξηση της παραγωγής και στην ουσιαστική στήριξη των αγροτών.

αναδημοσίευση από εφημερίδα ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ

Καλλιέργεια Θυμαριού-Άρωμα κέρδους στην καλλιέργεια θυμαριού

Το θυμάρι φημίζεται για τη γεύση που προσδίδει στην ελληνική κουζίνα, ενώ ταυτόχρονα θεωρείται μια από τις εναλλακτικές καλλιέργειες με μεγάλες προοπτικές ανάπτυξης.
 Καλλιέργεια Θυμαριού

Άρωμα κέρδους στην καλλιέργεια θυμαριού

Αρωμα... κέρδους αναδίδει το θυμάρι, εκτός από την απαράμιλλη γεύση που προσδίδει στην ελληνική κουζίνα.
Θεωρείται μια πολλά υποσχόμενη εναλλακτική καλλιέργεια, με μεγάλες προοπτικές ανάπτυξης. Πρόκειται για καλλιέργεια χωρίς απαιτήσεις, που προσαρμόζεται πολύ καλά στο μεσογειακό κλίμα και μπορεί να αξιοποιήσει φτωχά και υποβαθμισμένα εδάφη, με οικονομικές αποδόσεις ιδιαίτερα ελκυστικές. Παρ' όλο μάλιστα που η καλλιέργεια των αρωματικών φυτών στην Ελλάδα δεν είναι άγνωστη εδώ και δεκαετίες, θεωρείται ένα νέο σχετικά πεδίο δράσης για τον ελλαδικό χώρο, προσφέροντας μια εναλλακτική πρόταση στον πρωτογενή τομέα ενώ δίνει ώθηση και στον δευτερογενή τομέα της μεταποίησης.
Το θυμάρι είναι πολύ γνωστό φυτό στη χώρα μας από την αρχαιότητα. Αυτοφύεται σε πολλά μέρη συνιστώντας θυμαρότοπους που επιζητούνται από τους μελισσοτρόφους. Τελευταία καλλιεργείται καθότι μπορεί να αξιοποιήσει άγονα χωράφια, η καλλιέργειά του είναι απλή με καλά οικονομικά αποτελέσματα.
Το θυμάρι δεν έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις σε θρεπτικά στοιχεία ενώ αντέχει και στην έλλειψη νερού, αλλά όταν του παρέχεται, το αξιοποιεί πλήρως. Πολλαπλασιάζεται με σπόρο και παραφυάδες. Η εγκατάσταση της καλλιέργειας γίνεται φθινόπωρo ή άνοιξη. Τα σπορεία για απόκτηση γυμνόρριζων σποροφύτων ετοιμάζονται το πρώτο δεκαπενθήμερο του Αυγούστου για φθινοπωρινή εγκατάσταση και στις αρχές Μαρτίου σε ανοικτό χώρο ή πολύ νωρίτερα σε θερμοκήπιο, για ανοιξιάτικη εγκατάσταση. Για να διαμορφωθούν καλές συνθήκες φυτρώματος σε κάθε τετραγωνικό μέτρο σπορείου, προστίθενται 30-40 λίτρα τύρφης και άλλα τόσα λίτρα περλίτη ή 20 κιλά λεπτής ποταμίσιας άμμου, που ανακατεύονται καλά και βρέχονται για να ακολουθήσει κατόπιν η σπορά.
Ο σπόρος, 1-2 γρ. περίπου ανά τ.μ., καλύπτεται με ελάχιστη άμμο, τύρφη και πατιέται ελαφρά. Για κάθε στρέμμα που θα καλλιεργηθεί με γυμνόρριζα σπορόφυτα χρειάζονται 3-4 τ. μ. σπορείου. Τα σπορεία στη συνέχεια χρειάζονται τις συνηθισμένες καλλιεργητικές φροντίδες (ποτίσματα, βοτανίσματα) μέχρις ότου τα φυτά αποκτήσουν ύψος 12-15 εκ., οπότε είναι έτοιμα για τη φύτευση στο χωράφι. Μπορούν να αποκτηθούν και φυτάρια σε γλαστράκια. Οι παραφυάδες είναι πλευρικοί βλαστοί του θάμνου με τη ρίζα τους και αποκτώνται από παλιές φυτείες. Μπορούν να ξεριζωθούν και να διαιρεθούν σε μονοστέλεχους βλαστούς με ρίζα. Αυτά εκλαμβάνονται ως νέα φυτά, όπως τα σπορόφυτα.
Τίτλος : Τρόπος εγκατάστασης
Το χωράφι στο οποίο θα εγκατασταθεί η καλλιέργεια του θυμαριού πρέπει να προετοιμασθεί προσεκτικά. Τα φυτάρια φυτεύονται σε αποστάσεις 60-70 εκ. μεταξύ των γραμμών και 25-30 εκ. επί της γραμμής και ποτίζονται αμέσως. Στις ανοιξιάτικες εγκαταστάσεις μερικές φορές χρειάζεται και δεύτερο πότισμα. Η επιθυμητή πυκνότητα φύτευσης είναι 5.500 - 6.000 φυτά. Τα φυτάρια αρχίζουν να αναπτύσσονται σε 20 περίπου ημέρες από τη φύτευση. Όταν γίνει ένα σκάλισμα επί της γραμμής, δυο βδομάδες μετά τη μεταφύτευση, τότε η ανάπτυξη των φυτών είναι ταχύτερη. Στη διάρκεια της ανάπτυξης των φυτών γίνονται σκαλίσματα και βοτανίσματα. Η διάρκεια ζωής της φυτείας είναι 6-7 χρόνια. Η βιολογική καλλιέργεια του θυμαριού είναι από τις ευκολότερες των φαρμακευτικών και αρωματικών φυτών. Οι ανάγκες σε θρεπτικά στοιχεία μπορούν να καλυφθούν με μικρές ποσότητες οργανικών λιπασμάτων, ενώ φυτοπροστατευτικά προϊόντα συνήθως δε χρειάζονται. Η καλλιέργεια του θυμαριού μπορεί να αξιοποιήσει και τα πιο άγονα χωράφια αρκεί να υπάρχει η απαραίτητη υγρασία. Το θυμάρι το κοινό καλλιεργείται και σε ξηρικές συνθήκες. Σε τελείως όμως άβροχα καλοκαίρια δύο τρία ποτίσματα είναι τελείως απαραίτητα.
Το θυμάρι καλλιεργείται σε όλα τα κλίματα Αντέχει σε χαμηλές και υψηλές θερμοκρασίες, αναπτύσσεται όμως καλύτερα σε θερμοκρασίες 16-22 οC. Προτιμά τα μέτρια υψόμετρα αλλά ευδοκιμεί και χαμηλότερα σε πεδινά χωράφια ελαφράς σύστασης. Άριστη τιμή pH εδάφους είναι 6,3, αναπτύσσεται όμως και σε εδάφη με pH μέχρι και 8.
Και καλλωπιστικό ακόμηΗ ξηρή και η νωπή δρόγη θυμαριού που αποτελείται από φύλλα και ταξιανθίες χρησιμοποιείται στη μαγειρική, όπως η ρίγανη. Το θυμάρι χρησιμοποιείται πολύ, περισσότερο από τη ρίγανη, στις κουζίνες άλλων χωρών. Η θυμόλη που είναι κύριο συστατικό του αιθερίου ελαίου του θυμαριού έχει αντιμικροβιακές ιδιότητες και χρησιμοποιείται στην ιατρική ως ήπιο αντισηπτικό. Χρησιμοποιήθηκε στη θεραπεία των πληγών των τραυματιών του Α΄ παγκοσμίου πολέμου από όλες τις εμπλεκόμενες δυνάμεις, ιδίως από τις συμμαχικές.
Το θυμάρι είναι μελισσοτροφικό φυτό. Ακόμη και μικρή ποσότητα ενός μελιού να προέρχεται από βόσκηση σε θυμάρια, το μέλι αυτό αποκτά μεγαλύτερη εμπορική αξία γι’ αυτό αποτελεί υλικό νοθείας για τα άλλα μέλια. Τελευταία, ορισμένα είδη θυμαριού χρησιμοποιούνται και ως καλλωπιστικά, κυρίως σε βραχόκηπους.
Προέλευση – Εξάπλωση Θυμάρι είναι η γενική ονομασία των αυτόχθονων ποωδών φυτικών ειδών του γένους Thymus που απαντώνται στην Ευρώπη και την Ασία. Το θυμάρι είναι ιθαγενές φυτό  της Δυτικής Μεσογείου.  Το όνομα  για πρώτη φορά δόθηκε από τους αρχαίους Έλληνες και προέρχεται από το αρχαίο ελληνικό ρήμα Θύω που σημαίνει θυσιάζω για αυτό άλλωστε και το χρησιμοποιούσαν ως θυμίαμα στους ναούς.  Άλλη εκδοχή αναφέρει ότι προέρχεται από την λέξη Θύμων που σημαίνει θαρραλέος. Είναι γνωστό ότι οι Ρωμαίοι στρατιώτες το χρησιμοποιούσαν για να αποκτήσουν δύναμη και ενεργητικότητα. Άλλες πηγές αναφέρουν την χρήση του από τους Σουμέριους κατά το 3.500 π.χ. αλλά και από τους Αιγυπτίους που το ονόμαζαν Θαμ και το χρησιμοποιούσαν ως Βαλσαμωτικό και ως αρωματικό.
Χώρες παραγωγής - Αποδόσεις Σε πολλές χώρες συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας τα παραγόμενα προϊόντα της καλλιέργειας διατίθενται στην αγορά είτε ως νωπά είτε  ως αποξηραμένα. Οι αποδόσεις σε νωπό προϊόν κυμαίνονται από 5 έως 6 τόνους / εκτάριο (1 εκτάριο=10 στρέμματα) ενώ σε ξηρή δρόγη φθάνουν και τους 2 τόννους  / εκτάριο. Οι αποδόσεις σε αιθέριο έλαιο κυμαίνονται από 0,05 – 0,5% ανάλογα με την ποικιλία.
Στην περίπτωση που η καλλιέργεια αρδεύεται οι αποδόσεις σε νωπό προϊόν μπορούν να φθάσουν και τους 15 τόννους / εκτάριο με απόδοση σε αιθέριο έλαιο 0,5 έως 1% ή 75 έως 150 kg / εκτάριο ετησίως. Στην Ελβετία επιλεγμένες ποικιλίες αποδίδουν 3% σε αιθέριο έλαιο και συνολική παραγωγή σε νωπό προϊόν 15 τόνους / εκτάριο. Σε ξηρικές καλλιέργειες οι αποδόσεις διαφέρουν σημαντικά.
Χώρες που παράγουν θυμάρι είναι κυρίως η Ισπανία, η Γαλλία, η Ελβετία, η Ιταλία, η  Βουλγαρία, η Πορτογαλία και η Ελλάδα
Το 90% περίπου της παγκόσμιας ποσότητας σε αιθέριο έλαιο θυμαριού παράγεται στην Ισπανία.
Περιγραφή του φυτούΤο Θυμάρι είναι ένας μικρός πολυετής θάμνος,  που σπάνια αυξάνεται περισσότερο από 40 εκατοστά ύψος. Η ανάπτυξη του είναι όρθια όσο και έρπουσα.
Τα φύλλα του είναι πολύ μικρά, συνήθως 2,5 έως 5 mm μήκος και διαφέρουν ανάλογα με  το είδος και την ποικιλία σε σχήμα, στην κάλυψη από τρίχες, ακόμη και στο άρωμα. Τα φύλλα του Thymus vulgaris  είναι ωοειδή έως στενόμακρα, ελαφρώς σαρκώδη κυρτά προς τα μέσα και ιδιαίτερα αρωματικά. Το άρωμα των φύλλων του  οφείλεται  στην παρουσία του αιθέριου ελαίου, το οποίο δίνει αρτυματική αξία και είναι πηγή των φαρμακευτικών ιδιοτήτων  του φυτού.
Τα άνθη του έχουν ένα απαλό μοβ χρώμα και κάλυκα σωληνοειδή ραβδωτό που φέρει τρίχες. Οι σπόροι του είναι στρογγυλοί και πολύ μικροί. Η βλαστικότητα των σπόρων, κάτω από κατάλληλες συνθήκες, μπορεί να διατηρηθεί μέχρι και τρία χρόνια.
ΠοικιλίεςΤο γένος Thymus περιλαμβάνει περίπου 215 είδη καθώς και πολλά υβρίδια.
Διακρίνουμε τρεις κύριες ποικιλίες που καλλιεργούνται για χρήση, τις πλατύφυλλες, τις στενόφυλλες και τις variegata.
Οι στενόφυλλες, έχουν  μικρά γκριζοπράσια φύλλα και  είναι πιο αρωματικές από τις πλατύφυλλες. Είναι γνωστές με το όνομα γερμανικό Θυμάρι.
Το λεμονοθύμαρο (Thymus citriodorus) έχει μεγαλύτερα φύλλα από το κοινό θυμάρι, δεν είναι κυρτά προς τα μέσα και αποτελεί ποικιλία του Τ. serpyllum (άγριο θυμάρι).  Το λεμονοθύμαρο θεωρείται μια από τις πιο ανθεκτικές ποικιλίες με το πιο έντονο άρωμα.
Μερικά από τα πιο  καλλιεργούμενα είδη ή  ποικιλίες για την παραγωγή νωπού ή αποξηραμένου προϊόντος αλλά και για την απόσταξη και παραγωγή αιθέριου ελαίου. αναφέρονται παρακάτω. Είναι γνωστό ότι το φυτό υβριδοποιείται εύκολα και έτσι είναι εύλογο να υπάρχουν και διαφορετικοί διαθέσιμοι τύποι:
T. vulgaris, το κοινό θυμάρι, με έρπουσα ανάπτυξη και με κίτρινο, αργυρό ή ποικιλόχρωμο φύλλωμα χρησιμοποιούμενο περισσότερο στην μαγειρική.
Τ. Zygis, μοιάζει με το παραπάνω και χρησιμοποιείται κυρίως για την παραγωγή αιθέριου ελαίου
Τ. citriodorus, λεμονοθύμαρο, με όρθια ανάπτυξη και φύλλωμα αργυρό έως αργυρόχρυσο, με πολύ έντονο άρωμα λεμονιού.
Varico, μια εύρωστη ποικιλία, με  όρθια ανάπτυξη, με γκρι-μπλε φύλλωμα και εξαιρετική απόδοση σε νωπό προϊόν. Η θυμόλη που παράγει, κυμαίνεται σε πολύ υψηλά επίπεδα (50% και άνω ) και έχει απόδοση σε αιθέριο έλαιο πάνω από 3%. Είναι πολύ ανθεκτική στον παγετό και μπορεί να αναπαραχθεί με σπόρο.
Κλιματικές απαιτήσεις Θερμοκρασία,Αυξάνεται καλά σε εύκρατα κλίματα, σε ζεστές, ξηρές και ηλιόλουστες περιοχές.  Είναι απαιτητικό σε φως γι αυτό και θα πρέπει να αποφεύγεται η καλλιέργεια του σε σκιαζόμενες θέσεις, ώστε να αποδίδει τα μέγιστα.
Βροχόπτωση Δεν προτιμά την  υπερβολική υγρασία, λόγω της ευαισθησίας του στις ασθένειες που προκαλούν σηψιρριζίες.
Οι βροχοπτώσεις στην περιοχή της Μεσογείου, όπου το θυμάρι καλλιεργείται περισσότερο, κυμαίνονται από 500 έως 1000 mm ετησίως, κυρίως το χειμώνα.
Εδαφικές απαιτήσεις Προτιμά ελαφρά, καλά στραγγιζόμενα εδάφη με pH από 5,0 έως 8,0. Μπορεί να καλλιεργηθεί σε ποικιλία εδαφών, ειδικά σε ασβεστούχα ηλιαζόμενα και ξηρά  εδάφη, ακόμη και σε βαριά υγρά, πλην όμως σε τέτοια εδάφη (βαριά και υγρά), η αρωματική του αξία μειώνεται.
ΠολλαπλασιασμόςΠολλαπλασιάζεται με σπόρους, μοσχεύματα, παραφυάδες ακόμη και με διαίρεση. Η απευθείας σπορά στο χωράφι είναι δύσκολη επειδή ο σπόρος είναι πολύ μικρός (3.300-4000 σπόροι ανά γραμμάριο) Για το λόγο αυτό οι σπόροι σπέρνονται είτε σε σπορεία, είτε σε πολλαπλασιαστικούς δίσκους σε βάθος 6 mm ή λιγότερο. Η Βλαστικότητα σπόρου κυμαίνεται σε ποσοστό περίπου 72% (Kretschmer 1989).
Για μεταφύτευση τον Οκτώβριο τα σπορεία ετοιμάζονται περί τα μέσα Αυγούστου ενώ για εαρινή μεταφύτευση τα σπορεία ετοιμάζονται πολύ νωρίς την άνοιξη ή και νωρίτερα, εντός θερμοκηπίων. Τα φυτά μετά από 6 – 8 εβδομάδες, και εφόσον δεν υπάρχει κίνδυνος παγετού (όταν η μεταφύτευση γίνεται την άνοιξη)  τα φυτά μεταφυτεύονται.
Επειδή το θυμάρι υβριδίζεται πολύ εύκολα η προέλευση των  σπόρων πρέπει να είναι γνωστή, για το λόγο αυτό οι σπόροι πρέπει να είναι πιστοποιημένοι.
Ένας άλλος τρόπος πολλαπλασιασμού είναι με παραφυάδες που λαμβάνονται την άνοιξη από φυτά μητρικής φυτείας.
Προετοιμασία εδάφουςΚαλλιεργείται σε εδάφη που άλλες καλλιέργειες δύσκολα θα μπορούσαν να αποδώσουν ακόμη και να επιβιώσουν. Όλες οι αρωματικές καλλιέργειες  που καλλιεργούνται σε εδάφη που κατεργάζονται και βελτιώνονται με ορθές φυσικές  πρακτικές βελτίωσης αποδίδουν αιθέρια έλαια υψηλής ποιότητας και μεγάλης ζήτησης σε παγκόσμιο επίπεδο.
Για την ισόρροπη διόρθωση της θρεπτικής κατάστασης της καλλιέργειας, την σωστή διόρθωση του pH, την άσκηση ορθών γεωργικών πρακτικών ώστε να διατηρείται η γονιμότητα του εδάφους και να εξασφαλίζεται η αειφορία του, αλλά και την διευκόλυνση της χρήσης των μηχανημάτων στην καλλιέργεια, η όλη προετοιμασία του εδάφους για την εγκατάσταση της καλλιέργειας θα πρέπει να  γίνεται σύμφωνα με τις αρχές Γεωπονικής Επιστήμης και πάντα υπό την καθοδήγηση Γεωπόνου.
Αποστάσεις πυκνότητα φύτευσηςΣτις ΗΠΑ οι συνιστώμενες αποστάσεις φύτευσης είναι 30 εκ. επί των γραμμών και 60 μεταξύ των γραμμών ενώ στην Αυστραλία πυκνότητα φύτευσης 36 φυτά /m2 έχει επιτυχή αποτελέσματα στην μείωση  του ανταγωνισμού με τα ζιζάνια. Στην περίπτωση μηχανικής συγκομιδής οι συνιστώμενες αποστάσεις φύτευσης είναι 15 έως 30 cm επί των γραμμών και 60 cm μεταξύ των γραμμών. Οι μηχανές που θα επιλεγούν πρέπει να είναι τέτοιες που δεν θα προκαλούν την καταστροφή των φυτών. Σε κάθε περίπτωση  η πυκνότητα της καλλιέργειας θα πρέπει να λαμβάνει την ποικιλία, τον τύπο του εδάφους και την διαθεσιμότητα σε νερό.
Εποχή φύτευσης Τα σπορόφυτα μεταφυτεύονται στο χωράφι το φθινόπωρο ή την άνοιξη.
Λίπανση Ετησίως και ανάλογα με τα αποτελέσματα της ανάλυσης του εδάφους αλλά και τις ιδιαίτερες συνθήκες ανάπτυξης της καλλιέργειας, βασική εφαρμογή λιπασμάτων που περιέχουν άζωτο, φώσφορο, κάλιο και θείο είναι αναγκαία. Μελέτες έχουν δείξει ότι το θυμάρι αντιδρά θετικά στο άζωτο (Shalaby and Razin 1992, Dambrauskiene et all. 2002) ειδικότερα μετά την συγκομιδή.
Η υπερβολική όμως εφαρμογή αζώτου επηρεάζει την ανάπτυξη, αλλά και την ποιότητα του παραγόμενου αιθέριου ελαίου. Πρόσφατα αποδείχθηκε ότι νεαρά φυτά θυμαριού παρουσιάζουν αύξηση της φωτοσύνθεσης και της παραγωγής βιομάζας σε υψηλές συγκεντρώσεις διοξειδίου του άνθρακα  (Tisserat et al., 2002).
Στην περίπτωση που πρόκειται να ενσωματώσουμε στο έδαφος οργανικό λίπασμα (π.χ. κοπριά) καλό είναι να προηγείται ανάλυση. Το θυμάρι σε παγκόσμιο επίπεδο καλλιεργείται με βιολογικό τρόπο και το παραγόμενο αιθέριο έλαιο αγοράζεται σε πολύ καλές τιμές.
ΆρδευσηΤο θυμάρι αντέχει στην έλλειψη νερού αλλά όταν του παρέχεται το αξιοποιεί πλήρως. Συστηματική στάγδην άρδευση με την αναγκαία ποσότητα νερού, έχει ευεργετικά αποτελέσματα στην απόδοση της καλλιέργειας ειδικότερα όταν η διάθεση του τελικού προϊόντος αφορά την νωπή μορφή του.
Έλεγχος ζιζανίωνΟ Έλεγχος των ζιζανίων στο θυμάρι όπως  και σε όλες τις ποώδεις καλλιέργειες δεν είναι εύκολος. Συνήθως η καταπολέμηση των ζιζανίων γίνεται με σκαλίσματα.
Για τον καλύτερο έλεγχο των ζιζανίων πριν την εγκατάσταση της καλλιέργειας καλό είναι να έχει προηγηθεί αγρανάπαυση του χωραφιού.
Επικάλυψη του εδάφους με οργανικά υλικά επικάλυψης έχει δώσει καλά αποτελέσματα στον έλεγχο  των ζιζανίων. Στην περίπτωση αυτή η χρήση και η εφαρμογή αυτών των υλικών γίνεται με τρόπο ώστε να μην ευνοείται η ανάπτυξη ασθενειών εδάφους. Έχουν αναφερθεί περιπτώσεις που χρησιμοποιήθηκαν υλικά επικάλυψης για την προστασία των φυτών από το κρύο και ευνοήθηκαν διάφοροι μύκητες εδάφους.
Εχθροί Το θυμάρι συνήθως δεν προσβάλλεται από έντομα καθότι το πτητικό έλαιο του λειτουργεί απωθητικά. Ωστόσο έχουν παρατηρηθεί προσβολές από αλευρώδεις και τετράνυχο.
Οι υποψήφιοι παραγωγοί που θα ασχοληθούν με την συγκεκριμένη καλλιέργεια και προκειμένου να παράγουν ποιοτικό προϊόν, για την αντιμετώπιση των εχθρών, θα πρέπει να επιλέγουν φυσικές μεθόδους καταπολέμησης των επιβλαβών εντόμων εφαρμόζοντας ορθές γεωργικές πρακτικές.
Είναι απαραίτητο να τηρούν ένα πρόγραμμα διαχείρισης για την αντιμετώπιση τους, με τακτική ανίχνευση της καλλιέργειας τους και να υιοθετούν  την χρήση βιολογικών μεθόδων και σκευασμάτων, με φερομόνες και εξαπόλυση φυσικών θηρευτών, εκχυλίσματα φυτών κ.α.
Ασθένειες Γενικά το θυμάρι δεν παρουσιάζει προβλήματα ασθενειών. Ωστόσο σε περιοχές με υψηλό ποσοστό βροχοπτώσεων και σε εδάφη με κακή αποστράγγιση προσβάλλεται από ασθένειες της ρίζας , του λαιμού αλλά και του υπέργειου τμήματος. Οι μύκητες που έχουν εντοπισθεί στην καλλιέργεια ανήκουν στα γένη Armillaria, Rhizoctonia ακόμη και Botrytis.
Η προμήθεια υγιούς πολλαπλασιαστικού υλικού, η εφαρμογή κατάλληλων γεωργικών πρακτικών, η έγκαιρη ανίχνευση  της καλλιέργειας, η ορθή διάγνωση των ασθενειών σε συνδυασμό με την  χρήση των κατάλληλων βιολογικών σκευασμάτων έχουν καλά αποτελέσματα στην πρόληψη των ασθενειών και την προστασία της καλλιέργειας.
Συγκομιδή  Η έναρξη της  συγκομιδής γίνεται το δεύτερο έτος. Η γνώση του κατάλληλου χρόνου πραγματοποίησης της αποτελεί βασική προϋπόθεση για την παραγωγή τελικού προϊόντος με τα καλύτερα ποιοτικά χαρακτηριστικά.
Για παραγωγή αιθέριου ελαίου και ξηρής δρόγης η συγκομιδή γίνεται στην έναρξη της ανθήσεως.
Για διάθεση νωπού προϊόντος συλλέγουμε τις κορυφές των βλαστών (πριν την άνθηση)  έτσι ώστε τα φυτά να προάγουν ισχυρή νέα βλάστηση.
Συνήθως στο θυμάρι έχουμε μια συγκομιδή ανά έτος, αλλά είναι δυνατόν να έχουμε 2-3 εφόσον η καλλιέργεια αρδεύεται.
Η διαχείριση της συγκομιδής είναι πολύ κρίσιμη για την καλλιέργεια για αυτό σε υγρές περιοχές πρέπει να είναι συχνή και το ύψος κοπής υψηλό. Τα εργαλεία κοπής πρέπει να είναι κατάλληλα ώστε η χρήση τους να μην καταστρέφει τους βλαστούς και το χρονικό διάστημα μεταξύ των συγκομιδών να μην είναι μεγάλο.
Χειρισμός μετά την συγκομιδή  Η θερμοκρασία είναι ο πιο σημαντικός παράγοντας για τη διατήρηση της ποιότητας νωπού προϊόντος μετά από τη συγκομιδή.
Η βέλτιστη θερμοκρασία μετά τη συγκομιδή για το νωπό θυμάρι είναι 0ο C. Στη θερμοκρασία αυτή το νωπό προϊόν μπορεί να διατηρηθεί από τρεις έως τέσσερις εβδομάδες (Cantwell και Reid 1986).
Για την ξήρανση του θυμαριού υπάρχουν διάφορες μέθοδοι όπως η φυσική ξήρανση, η ξήρανση με ρεύμα ξηρού αέρα και η ξήρανση με βαθιά κατάψυξη (λυοφυλοποίηση).
Η φυσική ξήρανση είναι αναμφίβολα η πιο παλιά και η πιο ευρέως χρησιμοποιούμενη μέθοδος επεξεργασίας. Χρειάζεται όμως προσοχή καθότι το θυμάρι πρέπει να ξηραίνεται σε θερμοκρασίες χαμηλότερες των 40° C ώστε το τελικό προϊόν, να διατηρεί το άρωμα του και το χρώμα του και να μην εξατμίζεται το αιθέριο έλαιο του.
Η ξήρανση με ρεύμα ξηρού αέρα εφαρμόζεται σήμερα σε πολλές χώρες.
Μετά την ξήρανση, τα φύλλα διαχωρίζονται από τους μίσχους και ακολουθεί το κοσκίνισμα. Το διεθνές πρότυπο  προδιαγράφει (ISO 6754:1996) τα ποιοτικά χαρακτηριστικά που πρέπει να πληρεί  το  αποξηραμένο προϊόν.
Στο αιθέριο έλαιο του θυμαριού υπάρχει ένα ευρύ φάσμα χημειότυπων, ανάλογα με την διαφοροποίηση στην εκατοστιαία περιεκτικότητα των συστατικών του. Τα κύρια συστατικά του είναι η θυμόλη, η καρβακρόλη, η λιναλοόλη, η γερανιόλη η α-τερπινεόλη, και το π-κυμένιο.
Έτσι μπορεί να έχουμε Τ. vulgaris ct thymol, χημειότυπο θυμόλης  (κόκκινο θυμάρι) ή το Τ. vulgaris ct. geraniol χημειότυπο γερανιόλης κ.λ.π.  Οι πιο συχνοί χημειότυποι αιθέριου ελαίου θυμαριού είναι της θυμόλης και της καρβακρόλης. Τέτοιοι χημειότυποι χαρακτηρίζουν το αιθέριο έλαιο φυτών θυμαριού που καλλιεργούνται ή φύονται σε χαμηλά υψόμετρα κοντά σε παραθαλάσσιες περιοχές ενώ φυτά που καλλιεργούνται ή φύονται σε μεγαλύτερα υψόμετρα παράγουν αιθέριο έλαιο με χημειότυπο λιναλοόλης.
Συσκευασία - ΑποθήκευσηΤο θυμάρι ως νωπό προϊόν συσκευάζεται είτε σε φακελάκια από σελοφάν, όταν διατίθεται άμεσα σε καταστήματα και σούπερ μάρκετ είτε σε κατάλληλα αεροστεγώς κλεισμένα  χαρτοκιβώτια όταν διατίθεται χύμα και μεταφέρεται σε μεγάλες αποστάσεις.
Ως αποξηραμένο προϊόν, συσκευάζεται σε σκουρόχρωμες γυάλινες συσκευασίες και αποθηκεύεται σε κατάλληλους χώρους όπου η θερμοκρασία παραμένει κάτω από 18 ˚ C.
Το αιθέριο έλαιο του θυμαριού μέχρι την διάθεση του φυλάσσεται σε δροσερό, ξηρό μέρος. Τοποθετείται σε σκουρόχρωμα αεροστεγή γυάλινα μπουκάλια και φροντίζουμε να μην εκτίθεται σε θερμότητα και σε βαρέα μέταλλα.
ΑγορέςΗ μεγάλη αγορά στον κόσμο για τα αιθέρια έλαια είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες, ακολουθούμενες από την Ιαπωνία και την Ευρώπη.
Ωστόσο, η παραγωγή συνεχίζει να συγκεντρώνεται στην Ευρώπη, με επτά από τις μεγαλύτερες εταιρείες επεξεργασίας αιθέριου ελαίου στον κόσμο. Η Ιαπωνία αντιπροσωπεύει το 10% της παγκόσμιας ζήτησης. Η καναδική αγορά κυριαρχείται από την βιομηχανία αρωμάτων  των Ηνωμένων πολιτειών.
Η Γαλλία κυριαρχεί στην αγορά αρωμάτων ανά τον κόσμο και η Ελβετία είναι ένας από τους ηγέτες στον φαρμακευτικό κλάδο.
Η Βρετανία και η Ινδία είναι γνωστό ότι κατέχουν σημαντική θέση στον τομέα των αρωματικών.
Οι περισσότερες χώρες εισάγουν αποξηραμένο θυμάρι κυρίως από  την Ισπανία και το Μαρόκο που είναι και οι μεγαλύτερες παραγωγές χώρες παγκοσμίως.
ΧρήσειςΤο κύριο συστατικό του αιθέριου ελαίου του θυμαριού, η θυμόλη, χρησιμοποιείται ευρέως στην αρωματοποιία, στην Φαρμακευτική, στην κοσμετολογία καθώς και στην ποτοποιία (παραγωγή λικέρ)  (de Rougemont, 1989).
Βρίσκει εφαρμογή στην βιομηχανία τροφίμων και την ζαχαροπλαστική είτε ως αντιοξειδωτικό είτε για να προσδώσει άρωμα και εμφάνιση.
Η θυμόλη είναι αποτελεσματική κατά της σαλμονέλας και του σταφυλόκοκκου.
Οι αντισηπτικές ιδιότητες του θυμαριού λειτουργούν ευεργετικά στο ανοσοποιητικό σύστημα και στις λοιμώξεις του αναπνευστικού.
Χρησιμοποιείται για την αντιμετώπιση δερματολογικών προβλημάτων από ακμή,  δερματίτιδα, εκζέματα,  τσιμπήματα εντόμων και διευκολύνει την πέψη του στομάχου.
Το αιθέριο έλαιο του  χρησιμοποιείται στην  αρωματαθεραπεία (χημειότυπος θυμόλης, λιναλοόλης)  για την ανακούφιση ρευματικών και ισχιαλγικών παθήσεων.
Είναι χρήσιμο για την διατήρηση καλής στοματικής υγιεινής, λειτουργεί ως αντιμυκητιακό, αντιψωριακό  και ως διεγερτικό.
Ιωάννης Σταθακόπουλος
Γεωπόνος Μ.sc.
Εγνατία οδός – Τμήμα Πρασίνου - Τομέας Έργων
Εργαστηριακός Συνεργάτης ΤΕΙ Καβάλας 

Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2014

Πρασινο στην Πολη. Υπάρχουν λύσεις?

                       
Γιατί  η Ελλάδα απέτυχε, συνολικά στον τομέα πράσινο,  γιατί το φυσικό περιβάλλον στον τόπο μας γίνεται διαρκώς φτωχότερο, γιατί οι ελεύθεροι χώροι είναι  πια ανύπαρκτοι, γιατί το πράσινο και το φυσικό περιβάλλον, θεωρούνται στον τόπο μας, δαπάνες που δεν παράγουν υπεραξία,  αλλά  πολυτέλεια και πολλές φορές άσκοπη δαπάνη,
Υπάρχουν λύσεις για να υπάρχει πράσινο?
Υπάρχουν λύσεις  για  να υπάρχουν  ελεύθεροι χώροι, χωρίς τον ανταγωνισμό  άλλων χρήσεων γης?
Υπάρχουν λύσεις για να σταματήσει η  καταστροφή  του φυσικού περιβάλλοντος?

Προσωπικά πιστεύω   ότι υπάρχουν λύσεις για να είναι το  πράσινο και το περιβάλλον στοιχεία που παράγουν  οικονομική και τεχνολογική ανάπτυξη, ότι μπορεί, τέλος πάντων,  να  σταματήσει αυτή η  κατάσταση που  βιώνουμε σήμερα εμείς,   και που είναι αμφίβολο αν θα μπορέσουν  να  βιώσουν τα παιδιά μας αύριο.

     Εν μέσω λοιπόν μιας  παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, που καταστρέφει και την χώρα μας  εμείς  μιλάμε και γράφουμε  για Πράσινο γιατί είναι ανάγκη μας . 
     
      Το γεγονός όμως είναι ότι, παρόλο που κάποιος θα μπορούσε να πει : «εδώ δεν μπορούμε να πληρώσουμε την δόση του στεγαστικού, με το πράσινο θα ασχοληθούμε;» Επιμένουμε  διότι θεωρούμε ότι το πράσινο παρά την οικονομική κρίση παραμένει επίκαιρο.

      Και παραμένει επίκαιρο, αφ ενός διότι η αναμενόμενη περιβαλλοντική κρίση στο όχι μακρινό μέλλον,  θα έχει πολύ σοβαρότερες επιπτώσεις, για όλους μας,   από την όποια οικονομική κρίση και  αφ ετέρου γιατί πιστεύουμε – και η επαγγελματική μας ιδιότητα μας το επιτρέπει , ότι η πράσινη ανάπτυξη – τα πράσινα deels μπορούν να είναι η λύση – σωτήρια – τόσο για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, όσο και για την μείωση -  των επιπτώσεων της επερχόμενης περιβαλλοντικής κρίσης.

      Φυσικό δεν λέμε κάτι καινούργιο, όλα αυτά  έχουν ήδη ειπωθεί από πολύ σοφότερους ανθρώπους από μας και είναι γνωστά.  Απλά  προσπαθούμε να μεταφέρουμε, προς τα έξω,   την πεποίθηση αυτή  και στον βαθμό που μας είναι δυνατόν να την εξειδικεύσουμε  σ αυτό που συμβαίνει στην χώρα μας.

Ζητούμενο για μας είναι  το πώς μπορούμε να περάσουμε από την οικονομία του μπετόν στην οικονομία του πρασίνου, πως μπορούμε να πείσουμε ότι το πράσινο μπορεί να φέρει ανάπτυξη, πως μπορούμε να πείσουμε ότι το πράσινο δεν είναι πολυτέλεια
ούτε απλώς αισθητική ανάγκη ,
αλλά βασική προϋπόθεση για να είναι βιώσιμη μια πόλη,
προϋπόθεση για να  εξακολουθούν οι άνθρωποι να μένουν στην πόλη
άρα προϋπόθεση για να υπάρχει ζήτηση και αξία στις κατασκευή.
  Ζητούμενο για μας είναι ,  επι τέλους να δοκιμάσουμε και μια ανάπτυξη που δεν θα βασίζεται μόνο στην αντιπαροχή, που δεν θα απαιτεί διαρκώς περισσότερο τσιμέντο, περισσότερη άσφαλτο, περισσότερο πετρέλαιο.
     Και για να γίνει αυτό πρέπει να έχουμε προτάσεις και απόψεις σαφείς και συγκεκριμένες.  Κανένας μας δεν έχει το μαγικό ραβδί για να βρίσκει προτάσεις και να εγγυάται λύσεις, πρέπει να κουβεντιάσουμε,  να βρούμε  τι πρέπει να σημαίνει το πράσινο στην πόλη, στην ανάπτυξη στην ίδια της την  ύπαρξη.
     Πρέπει να βρούμε τους λόγους για πράσινο στην πόλη.
     Απαιτείται αμφιπλεύρη ενημέρωση για την   αντιμετώπιση των προβλημάτων  της έλλειψης του πρασίνου και της καταστροφής του περιβάλλοντος  αλλά και κυρίως των λύσεων που μπορούν να δοθούν.
     Είμαι βέβαιος ότι έχουμε 1000 λόγους για πράσινο στην πόλη. Θα   προσεγγισούμε  – στο πως το πράσινο στην πόλη, θα καταστήσει την πόλη βιώσιμη, πως θα αποτελέσει την ασπίδα των Ελληνικών πόλεων στην κλιματική αλλαγή, στο πως το πράσινο θα  κρατήσει τις πόλεις ζωντανές, πως το πράσινο εξασφαλίζει εν τέλει  την μη οικονομική απαξίωση του σπιτιού μας , της περιουσίας μας στην πόλη.
Να ανοίξουμε δρόμους για καλύτερη ζωή στην πόλη, και παράλληλα μία νέα αγροτική παραγωγή φυτών,  για δημιουργική απασχόληση των νέων γενιών σε ενα καλυτερο περιβάλλον, για ποιότητα και αισθητική στις γειτονιές μας 
Μιχάλης Στογιάννος
Χαιρετισμος στην ημερίδα "8 λόγοι για πράσινο στην πόλη"
   
     

   

Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2014

Rhodiola rosea το βότανο του 21ου αιώνα



το βότανο του 21ου αιώνα
K. Θ. Μπουχέλος     Ομότιμος  Καθηγητής Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών

Το φυτό

Ροντιόλα  είναι  η «Ρόδιος  ρίζα»,  στην οποία ο Έλληνας γιατρός και θεραπευτής Διοσκουρίδης, αφιέρωσε πολλές σελίδες για τις θαυματουργές ιδιότητές της.

Κατά τον Απολλώνιο τον Ρόδιο,  « ... η Μήδεια χρησιμοποίησε το βότανο για να κατασκευάσει το φίλτρο που προστάτευσε τον Ιάσωνα στον άθλο που του ανέθεσε να εκτελέσει ο πατέρας της ο Αιήτης. Η Μήδεια επικαλέστηκε την προστάτιδα της, τη θεά Εκάτη κι εκείνη της έδειξε που θα μπορούσε να βρει το βότανο με το οποίο θα έσωζε τον Ιάσωνα. Με την ακατάβλητη ενέργεια του βοτάνου, ο Ιάσονας νίκησε τελικά τους ταύρους και τους στρατιώτες που ξεφύτρωσαν από τα δόντια του δράκου που έσπειρε... ».

Εκφύεται στα μεγάλα ύψη των αρκτικών και ορεινών περιοχών της Ευρώπης και της Ασίας. Δεν έχει καμία βιολογική συγγένεια με την κοινή τριανταφυλλιά, αλλά λόγω του παρόμοιου αρώματός της, έχει χρησιμοποιηθεί ως υποκατάστατο του ροδέλαιου.
Αν και ο Διοσκουρίδης  χρησιμοποίησε πρώτος στην Παγκόσμια ιστορία το φυτό, Σουηδοί ερευνητές θεωρούν ότι και οι Βίκινγκς χρησιμοποιούσαν τακτικά το Rhodiola,  ενώ οι κινέζοι Αυτοκράτορες, έστελναν συχνά αποστολές στη Σιβηρία, για να τους φέρουν το πολύτιμο φυτό! Ιατροί της Μογγολίας την συνιστούσαν για την φυματίωση και τον καρκίνο.
 Οι σοβιετικοί την χρησιμοποίησαν  κατά τον συναγωνισμό τους με τη Δύση, στην Επιστήμη την Ιατρική και την φαρμακοβιομηχανία αλλά και στο Διάστημα και τους Ολυμπιακούς Αγώνες!   Η χρυσή ρίζα του Rhodiola, έχει υπερυψωθεί από τους Ρώσους ερευνητές, καθώς έχει την ικανότητα να αυξάνει την αντίσταση του οργανισμού σε διάφορα είδη στρες (χημικό, βιολογικό και στρες λόγω σωματικής ασκήσεως, της υψοφοβίας κ. ά.).

Χρήσεις  και Ωφέλειες
Από το βότανο χρησιμοποιείται η ρίζα, ενώ το υπόλοιπο φυτό μπορεί να προστεθεί σε σαλάτες.

Το εκχύλισμα από ρίζα Rhodiola, αυξάνει την πνευματική και φυσική απόδοση, Επιδρά θετικά στο νευρικό σύστημα αυξάνοντας την αυτοσυγκέντρωση, τη μνήμη, τη δύναμη και την κινητικότητα του ανθρωπίνου σώματος, βελτιώνοντας την πνευματική ικανότητα και κυρίως ενισχύοντας την απόδοση στην εργασία. Μπορεί να βοηθήσει στην οξυγόνωση του εγκεφάλου καθώς και των μυϊκών ιστών, ενισχύοντας καθοριστικά τα επίπεδα ενέργειας. Επίσης, μπορεί να μειώσει τη γενική κόπωση που εμφανίζεται κάτω από περιπτώσεις άγχους.  Ανακουφίζει από το στρες αυξάνοντας τα επίπεδα της σεροτονίνης, της ντοπαμίνης και άλλων νευροδιαβιβαστών του εγκεφάλου.

Φαίνεται επίσης ότι βελτιώνει την αναλογία λίπους - μυών και αυξάνει τα επίπεδα της αιμοσφαιρίνης και των ερυθροκυττάρων στο αίμα. Επίσης, περιέχει αντικαταθλιπτικούς παράγοντες  και θεωρείται ότι διατηρεί την υγεία της καρδιάς.
Έχει εξαιρετική χρησιμότητα σε περιπτώσεις ατονίας (μειωμένη απόδοση στην εργασία, δυσκολία στον ύπνο, μειωμένη όρεξη, ευερεθιστικότητα, υπέρταση, κεφαλαλγίες και κόπωση).  Οι κυριότερες ιδιότητές της για την καρδιά, τους πνεύμονες και το κεντρικό νευρικό σύστημα, οφείλονται κυρίως στην ικανότητά της να επηρεάζει τα επίπεδα και τη δράση των μονοαμινών και των οπιοειδών πεπτιδίων, καθώς και των β - ενδορφινών.
Η ρίζα του Ροντιόλα, δρα επίσης και ως αντικαταθλιπτικό. Η αντικαταθλιπτική και αγχολυτική δράση του Rhodiola σε σύγκριση με το Hypericum, το Ginkgo biloba και το Panax ginseng είναι πιο ισχυρή και 5 φορές λιγότερο τοξική σε σχέση με το Panax ginseng. Έμφαση δίνεται στο γεγονός ότι το εκχύλισμα της Rhodiola παρουσιάζει και αναγεννητικές ιδιότητες, λόγω της δυνατότητάς του να αυξάνει την αποδοτικότητα των ενδοκυττάριων μηχανισμών αποκατάστασης του DNA.

Καθώς αυξάνει την αντίσταση του οργανισμού στις τοξίνες, μπορεί να χρησιμεύσει, σε συνδυασμό με φαρμακευτικά αντικαρκινικά, στην αναχαίτιση αναπτύξεως όγκων κατά 39% και να μειώσει κατά 50% τις μεταστάσεις στα αδενοκαρκινώματα και το ουροποιητικό σύστημα. Η ιδιότητά της να αποκαθιστά την μεταβολική ισορροπία, βοηθά στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος,  αυξάνει τον αριθμό των φυσικών «killer cells» στο στομάχι και τον σπλήνα.
Επίσης, εκτός από την ιδιότητά της να προστατεύει τους διαβητικούς και το ήπαρ από τις τοξίνες του περιβάλλοντος, ενεργοποιεί την λιποδιαλυτική διαδικασία για απώλεια βάρους του σώματος, την λειτουργία του θυρεοειδούς χωρίς να του προκαλεί υπερτροφία, βελτιώνει τη στυτική. λειτουργία, την πρόωρη εκσπερμάτιση στον άνδρα, αλλά κα βελτιώνει την...ακοή !
(Από Saratikov, A.S. 1974  και Kucinskaite et al. 2004).

Αυτά τα ...ελάχιστα...
Στη συνήθως συνιστώμενη δοσολογία (300mg την ημέρα), δεν συνοδεύεται από γνωστές παρενέργειες. Δεν συνιστάται η χρήση Rhodiola κατά τη διάρκεια της κυήσεως ή του θηλασμού και, χωρίς τη συναίνεση ιατρού, να μην χορηγείται σε παιδιά κάτω των 10 ετών. Συμβουλευθείτε τον κατάλληλο επιστήμονα ιατρό ή τον φαρμακοποιό σας.




K. Θ. Μπουχέλος     Ομότιμος  Καθηγητής Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών